To już drugi patent opracowany przez pracowników Instytutu Biotechnologii KUL w wyniku badań prowadzonych w kopalni węgla w Bogdance. Ponad rok temu ten sam zespół naukowców opatentował sposób produkcji ektoiny.
- To rozwiązuje kilka problemów zarówno środowiskowych jak i naszych lokalnych lubelskich. Obok złóż węgla w kopalni są jeszcze skały przywęglowe traktowane zwykle jako materiał odpadowy. Natomiast w naszych badaniach, od kilku lat, zauważyliśmy, że zasiedlone są one przez mikroorganizmy niezmiernie wydajne do produkcji bardzo ciekawych związków
Skąd pomysł?
Obecnie dużym problemem dla środowiska są plastikowe opakowania jednorazowe. Wytwarzane z klasycznych polimerów petrochemicznych, rozkładają się w czasie od kilkunastu do nawet kilkaset lat. Przeciętny Polak samych torebek jednorazowych zużywa rocznie ponad 400. Przepisy wprowadzone przez Unię Europejską zobowiązują kraje członkowskie do ograniczenia wytwarzania sztucznych opakowań, stąd zainteresowanie wielu firm, które poszukują alternatywy bezpieczniejszej dla środowiska, które przy tym byłyby tańsze w produkcji.
Otrzymany przez nas PHB doskonale się do tego celu nadaje, a zatem nasze bakterie można pokierować na syntezę tego polimeru. Jeżeli chodzi o inne sposoby otrzymywania, to są znane metody, natomiast nasza jest zupełnie unikalna gdyż wykorzystuje jako substrat metan, który może być gazem formowanym z odpadów. Z różnego ich typu, albo z biogazowni, ze składowisk odpadów, śmieci. Można go otrzymać bardzo tanią metodą
Jak tłumaczy dr Anna Pytlak, członkini zespołu, PHB jest substancją, która jest magazynowana przez komórki bakteryjne w warunkach stresu. – Naszym trochę przykrym zadaniem jest wprowadzenie bakterii w ten stan. Nie szkodząc im przy tym, ale jednak musimy je zmusić, by produkowały interesującą nas substancję – tłumaczy doktor Pytlak.
PHB posiada wiele cech tradycyjnych polimerów: jest plastyczny, ciągliwy i wodoodporny. Doskonale nadaje się zatem do produkcji opakowań. Ogromną zaletą PHB jest to, iż w odróżnieniu od polimerów syntetycznych, łatwo ulega biodegradacji a produkty jego rozkładu (woda i dwutlenek węgla) nie są toksyczne dla organizmów żywych. Dzięki tym właściwościom PHB nie akumuluje się w środowisku, a jego utylizacja zachodzi z wykorzystaniem prostych i bezpiecznych metod takich jak np. kompostowanie. Proces ten trwa zaledwie kilka tygodni.
Wysoki potencjał aplikacyjny PHB sprawia, iż na całym świecie trwają intensywne badania nad opracowaniem metody, która umożliwiłaby powszechne zastosowanie tego związku. W minionym dziesięcioleciu podjęto wiele prób opracowania efektywnej i mniej kosztownej techniki produkcji tego biopolimeru. Opracowana przez naukowców z KUL metoda wpisuje się w ten trend, gdyż zakłada biosyntezę PHB z odpadowego metanu, który powstaje np. na składowiskach odpadów.