Chcesz uchodzić za rozgarniętego człowieka? Jeśli tak, to lepiej nie używaj tych zwrotów

O tym jak należy zachowywać się w towarzystwie można by było długo opowiadać. Dlatego też spróbujmy odpowiedzieć na jedno, za to niezwykle ważne, pytanie – czego należy się wystrzegać? Są pewne zwroty, których należy unikać za wszelką cenę, jeśli zależy nam na tym, by otoczenie uznało nas za rozsądną jednostkę. Wypowiedzenie poniższych słów tylko oddala nas od tego celu.

Nawet jeśli ktoś rzeczywiście wygląda jak z krzyża zdjęty, stwierdzenie tego faktu nie poprawi nastroju osoby, której stan wywołał nasze zaniepokojenie. To tak jakby powiedzieć choremu, że źle wygląda. W ten sposób utwierdzamy swego rozmówcę w przekonaniu, że naprawdę jego życie to przysłowiowa bieda z nędzą. Zdecydowanie lepiej jest zapytać się: czy wszystko w porządku? Tak sformułowane pytanie, po pierwsze, wyraża naszą troskę o drugą osobę, a po drugie zachęca ją do otwarcia się i zwierzenia ze swoich problemów.

Tym stwierdzeniem nie komplementujemy osoby, której sylwetka zmieniła się na lepsze. Wręcz przeciwnie, sugerujemy jej, że wcześniej wyglądała po prostu tragicznie i okazujemy zdziwienie, że z takiego brzydkiego kaczątka mógł wyrosnąć tak piękny łabędź. To nie komplement, tylko forma zakamuflowanej krytyki. Inteligentniej jest powiedzieć: wyglądasz fantastycznie. Używając tego zwrotu, skupiamy się na wyłącznie na teraźniejszości i unikamy przykrych dla rozmówcy porównań.

Kolejny przykład pseudokomplementu, który bardziej rani naszego rozmówcę niż sprawia mu grzeczność. Stosując go, zaszczepiamy w świadomości osoby, z którą rozmawiamy, komunikat, że jest stara, a więc wywieramy efekt odwrotny od zamierzonego. Po prostu wystarczy powiedzieć: wyglądasz świetnie! Porównania niczemu nie służą i tylko komplikują całą sprawę.

O naszej inteligencji emocjonalnej świadczy to, jak odpowiadamy na pytania innych. Jeśli nie jesteśmy zainteresowani omawianą sprawą, nie powinniśmy jawnie tego okazywać, zbywając naszego rozmówcę stwierdzeniem: skoro tak uważasz. W sytuacji, gdy nie mamy jednoznacznego zdania, wystarczy szczerze przyznać, że nie mamy opinii na ten temat, ale warto rozważyć te czy inne zagadnienia. Taka odpowiedź pokazuje, że to co mówi nasz rozmówca jest dla nas ważne.

Inteligentny człowiek, jeśli popełni błąd, przyznaje się do tego i przeprasza. Ten, kto nie rozwinął w sobie inteligencji emocjonalnej, będzie starał się odsunąć od siebie uwagę i przenieść ją na błędy popełnione przez swoich poprzedników, sugerując, że postąpiły one jeszcze gorzej niż on/ona. Tego typu usprawiedliwianie świadczy nie tylko o niedojrzałości, ale i kamiennym sercu, które zapamiętuje i nie przebacza cudzych błędów. Zamiast bawić się w sędziego czynów innych ludzi, rozsądniej jest powiedzieć jakże magiczne słowo: przepraszam.