Taka jest prawda o warunkach hodowli drobiu nad Wisłą. Czołowy farmer uspokaja Polaków

Polskie drobiarstwo – biorąc pod uwagę jego początki oraz stan obecny – w zdecydowanej większości posiada formułę rodzinnych gospodarstw rolnych. Ze względu na specyfikę tej działalności nadrzędnym celem jest bezpośredni, codzienny nadzór i zarządzanie, gdyż nawet niewielkie niedopatrzenie realizacji procesów technologicznych i zootechnicznych, wynikających z wieloletnich doświadczeń i badań, skutkuje nieodwracalnymi konsekwencjami końcowego wyniku, który musi spełniać podstawowe warunki sukcesu, tj. najwyższa jakość przy najniższych kosztach. Czas i procedury takiego działania muszą być maksymalnie krótkie i dlatego pierwsze miejsce zdecydowanie zajmuje w tym względzie nadzór właścicielski.

Trudno używać formuły „z dziada pradziada”, gdyż drobiarstwo, jako jedna z dominujących gałęzi polskiego rolnictwa, ma dość krótką historię. Jej początki sięgają lat sześćdziesiątych (kurczak) i siedemdziesiątych (indyk). Obecnie następuje stopniowa zmiana na drugie pokolenie i wydaje się, że rodzinne gospodarstwa mają w sobie zakorzenioną tradycję „wielopokoleniową”. Taki charakter działalności zakłada systematyczną pracę na dziś i przyszłość, wkalkulowując okresy koniunktury i coraz częściej występujące okresy dekoniunktury o różnym podłożu.

Biorąc pod uwagę wszystkie uwarunkowania zależne i niezależne od człowieka drobiarstwo, jako jedna z gałęzi szeroko rozumianego rolnictwa, pod względem ekonomii w sposób realny może być oceniane najkrócej w okresach rocznych a z reguły dłuższych. Zakładanie tzw. szybkiego zysku jest złudne i świadczy o zbyt powierzchownej, małej wiedzy lub jej braku, dotyczącej odmienności tej działalności od tzw. „zwyczajnego biznesu”.

Źródłem sukcesu polskiego drobiarstwa w kraju w stosunku do innych dziedzin rolnictwa oraz przodownictwa w produkcji w skali europejskiej jest fakt, że drobiarstwo wzorem reguł europejskich (od czasu naszego wejścia do UE) rządzi się regułami wolnorynkowymi, a tym samym podlega niezaprzeczalnym zasadom podaż-popyt, jakość i koszty produkcji.

Przedsiębiorczość, wiedza i odpowiedzialność polskich rolników jest źródłem sukcesu. Niekiedy zdarza się, że nowe przepisy prawa bezzasadnie utrudniają nam pracę, więc aby utrzymać dominującą pozycję polskiego drobiarstwa oczekujemy zasad zrównoważonych z pozostałymi krajami UE obowiązujących w całym procesie chowu, a w szczególności tych dotyczących żywienia, tj. od lat nieuregulowane sprawa stosowania mączek mięso-kostnych oraz brak jednoznacznego rozstrzygnięcia sporu dotyczącego soi genetycznie modyfikowanej, które według obiektywnych opinii naukowców na całym świecie nie stanowi zagrożenia dla konsumenta.

Jeśli takowe występują, to mają charakter incydentalny. Chów i hodowla drobiu w Polsce, tak jak w całej Unii Europejskiej, podlega określonym zasadom i wymogom przepisów prawa, które podlegają kontroli i egzekwowaniu przez uprawnione do tego służby państwowe, głównie Państwową Inspekcję Weterynaryjną. Normy, wymogi i zasady spójne z przepisami unijnymi mają na względzie zapewnienie utrzymywanym zwierzętom właściwych warunków, a niestosowanie się hodowcy do tych przepisów może skutkować karami a nawet wstrzymaniem działalności.

Przepisy nakładają wiele formalnych obowiązków dotyczących prowadzenia pełnej dokumentacji odzwierciedlającej przebieg całego cyklu ze szczególnym uwzględnieniem elementów mających wpływ „na dobrostan zwierząt”. Dokumentacja taka jest przetrzymywana przez okres trzech, a niektóre jej elementy nawet przez pięć lat, do wglądu na żądanie odpowiednich służb. Wymienione wymogi i obowiązki, które spoczywają na właścicielu z mocy prawa nie dałyby tak pozytywnych efektów bez wrodzonej świadomości Polskiego Rolnika o ciążącej na nim odpowiedzialności nie tylko gospodarczej, ale i moralnej.

Na mojej fermie odbywa się odchów indyków (indorów) rzeźnych rasy BUT-6. Jest on prowadzony według zasady ferma pełna-ferma pusta, a całe stado jest w jednym wieku, co wpływa pozytywnie na jego zdrowotność. Właściwe warunki chowu gwarantują nowoczesne obiekty oraz wyposażenie technologiczne, a także wspomniany wcześniej bezpośredni nadzór właścicielski.

Istotne jest prawidłowe środowisko, na które mają wpływ m.in. systematyczne utrzymywanie ściółki w dobrej strukturze, wilgotności i sterylności, właściwa temperatura, wilgotność powietrza, jego wymiana gwarantująca jakość zgodną z wymogami zwierząt, czy prawidłowe oświetlenie z dostępem do światła naturalnego w ciągu dnia. Równie ważne jest żywienie paszą pełnoporcjową pochodzącą od czołowego producenta spełniającego wszystkie wymogi technologiczne i bezpieczeństwa.

Nasze indyki poimy wodą z sieci publicznej ogólnodostępnej dla ludzi i zwierząt, a cały system pojenia podlega stałemu nadzorowi i zabiegom zapewnienia czystości mechanicznej oraz biologicznej poprzez codzienną sanityzację.

Konsument powinien przede wszystkim preferować mięso pakowane próżniowo, w atmosferze modyfikowanej (MAP), które posiada etykietę informującą o produkcie, jego pochodzeniu, producencie oraz terminie wyprodukowania i przydatności do spożycia. Zagrożenia na drodze od uboju poprzez cały proces przygotowania produktu do konsumenta są całkowicie wyeliminowane.

Polski konsument w większości przypadków zwraca uwagę na pochodzenie produktów, preferując polską żywność uznawaną w Europie i na całym świecie. Dodam, że prace prowadzone przez Krajową Radę Drobiarstwa - Izbę Gospodarczą nad programem uporządkowania rynku drobiu w Polsce poprzez utworzenie systemu segmentacji produktów uwzględniających w bardzo szerokim zakresie wszystkie elementy, których oczekuje konsument podczas podejmowania ostatecznej decyzji przy ladzie sklepowej o wyborze szukanego produktu – spełnią powyższe oczekiwania.

Jedną z naczelnych kwestii jest koncepcja „od pola do stołu”, która obejmuje szereg norm, dzięki którym możliwa jest produkcja bezpiecznego mięsa drobiowego na każdym etapie łańcucha żywnościowego. Działania mają swój początek na fermie drobiu, gdzie przykłada się szczególną wagę do chowu, odpowiedniego pożywienia czy opieki weterynaryjnej.

Kolejnym strategicznym elementem są wszystkie etapy uboju i przetwórstwa mięsa. Przy dostawie każda partia drobiu musi posiadać świadectwo zdrowia, potwierdzające zdrowotność ptaków. System ten pozwala monitorować najważniejsze dla bezpieczeństwa zdrowotnego mięsa etapy produkcji i obliguje do podejmowania natychmiastowych działań w przypadku ewentualnych odchyleń. Polscy i europejscy konsumenci mogą być pewni, że mięso drobiowe i jego produkty są w pełni bezpieczne.

Nie miałem tego typu doświadczeń. Natomiast twierdzę, że stawiane zarzuty przez określone środowiska i organizacje nie mają żadnych podstaw. Wszelkie zasady dotyczące wcześniej powoływanego dobrostanu zwierząt opierają się na bardzo rygorystycznych normach unijnych uwzględniających wiodący na świecie humanitaryzm wobec zwierząt.

Zdecydowanie pozytywnie, ale należy mieć na uwadze dalszy, zrównoważony rozwój naszego sektora głównie w kontekście dysproporcji pomiędzy krajowym (wewnętrznym) spożyciem a wielkością produkcji. Niezwykle istotne jest promowanie polskiego drobiu, co my hodowcy Farmera jako znacząca grupa czynimy na co dzień, jak również realizowane jest to przez KRD-IG w ramach branżowego funduszu promocji poprzez kampanie o zasięgu krajowym i poza unijnym dotyczących tzw. rynków trzecich, które według wszelkich ocen i prognoz są nieodzowne i perspektywiczne bezwzględnie warunkujące rozwiązanie bieżącej sytuacji rynkowej oraz dalszy rozwój naszej produkcji.