Pieniądze nie są dla startupu najważniejsze. Specjaliści tego akceleratora potrafią tę tezę udowodnić

Wraz z kolejnym rozdaniem środków pochodzących z rządowych strategii rozwoju czy też programów typu Bridge Alfa na rynku obserwujemy rozkwit wszelkiego rodzaju akceleratorów. Szybka ścieżka wejścia na rynki zagraniczne, współpraca z dużym graczem, poszerzenie sieci kontaktów czy budowa kompetencji to ich najczęstsze atuty. W większości też oferują to, co najbardziej przyciąga zgłoszenia czyli pieniądze.

Finansowanie przyjmuje różne formy – zachęty na początek, nagrody w konkursie pitchowania czy „tradycyjnej” inwestycji. Niepokoić może jednak fakt, iż często to właśnie argument finansowy rozpala największą motywację firm i startupów do uczestnictwa w programach akceleracyjnych. Dlaczego?

Należy pamiętać, że budując przedsięwzięcie, podejmujemy ryzyko nie tylko ekonomiczne, ale także społeczne, które, w przypadku porażki, może mieć daleko bardziej dotkliwe konsekwencje. W gruncie rzeczy nie boimy się bowiem, że coś stracimy, ale raczej że nie będziemy w stanie tego odbudować. Być może dlatego mamy tendencję do poszukiwania jak najszybszej ścieżki sukcesu. Gdy tylko nadarza się okazja do spieniężenia innowacyjnego pomysłu - bez mrugnięcia okiem inkasujemy finansowanie, kupujemy Audi i obwieszczamy wszem i wobec, że odnieśliśmy sukces „na startupach”. Bo przecież miarą sukcesu jest liczba zer na koncie, prawda? Otóż nie.

Prawdziwy biznes, który budzi uznanie, który powinno się omawiać jako wzór, to nie historie szybkiego wzbogacenia się tzw. “złotym strzałem”. Te częściej postrzega się jako szczęśliwy traf, czasem nawet jako cwaniactwo. Prawdziwy sukces odnoszą firmy, które potrafią przetrwać, które nastawione są na długą perspektywę, w ramach której wypracowują zyski niejednokrotnie znacznie większe niż w grze szybkiego sukcesu.

Może problem leży tak naprawdę w stosowaniu odpowiednich definicji? Nie, chociaż sposób komunikacji też znacząco wpływa na motywację. „Trzy-jedynki” pokazały, że nie ma lepszego sposobu na upadek startupu niż zaoferowanie miliona złotych „na rozwój”. Niedawno czytaliśmy też o zakończeniu ery bezzwrotnych dotacji, czyli właśnie nagród, których tym bardziej nie można mylić z “inwestycjami”.

Powyższych argumentów nie należy również traktować w kategoriach pustych narzekań. Naszym celem jest budowanie innego podejścia do finansowania - zarówno w formie nagród, jak i faktycznych inwestycji. Podczas naszych warsztatów skupiamy się m.in. na wykształceniu świadomości i wiedzy, kiedy pieniędzy przyjmować nie należy. Staramy się opracować ścieżkę rozwoju, gdzie pozyskanie masy krytycznej możliwie jest przy najmniejszym koszcie własnym, czyli takim, który w długiej perspektywie pozwala zachować najsmaczniejszy kawałek tortu do czasu pojawienia się najmądrzejszego gracza. I najwięcej na tym skorzystać.

Z doświadczenia wiemy, że tym, co jest potrzebne firmom i startupom to kontakty, doświadczenie oraz partnerstwo w rozwoju. To główne składniki, które tworzą “tort”. A jeśli pieniądze faktycznie są potrzebne na danym etapie, powinny stanowić zwieńczenie. Inaczej budowanie firmy na pieniądzach, to jak pieczenie tortu na wisience.