Brak miejsca na dysku odchodzi do lamusa. Naukowcy zakodują dane... w twoim DNA

Zapisanie danych w DNA

Dziś dane najchętniej przechowujemy w chmurach, fizycznie ulokowane gdzieś na dyskach i serwerach. Jednak wkrótce na tę metodę, tak jak na jej poprzedników, prawdopodobnie przyjdzie koniec.

Rok temu świat obiegła wieść, że badacze z Microsoftu i Uniwersytetu Waszyngtonu w Seattle opracowali pierwszy, w pełni automatyczny system do przechowywania i odczytywania informacji zapisanych w DNA. W raporcie o ich pracach opublikowanym w Nature można przeczytać, że naukowcy "przetłumaczyli" binarnie zapisaną wiadomość o treści "Hello" na zasady tworzące DNA. Następnie zsyntezowali DNA zgodnie z utworzonym kodem.

Finalnie, dzięki sekwenatorom DNA, odczytali wiadomość przez nich zapisaną i za pomocą oprogramowania przenieśli ją na kod binarny, tym samym odczytując pierwotnie zapisaną wiadomość.

Potrzeba na nową metodę przechowywania danych

Zgodnie z badaniami Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego w wielu ludnych państwach afrykańskich i azjatyckich większość populacji żyje wciąż bez dostępu do internetu. Natomiast w krajach, gdzie sieć stała się codziennością, gwałtownie rośnie liczba przechowywanych danych.

– Zdumiewająca ilość generowanych danych już teraz stanowi wyzwanie. Centra przetwarzania danych wymagają znacznego zasilania i chłodzenia, jak również bieżącej konserwacji i monitorowania. Zarówno ilość, jak i szybkość dostępu do informacji zwiększa się błyskawicznie, a dostępne możliwości mogą nie być w stanie ich przetworzyć – tłumaczy.

DNA rozwiązaniem przyszłego problemu

New Scientist podaje, że gram DNA może pomieścić 455 eksabajtów danych. Żeby zobrazować tę przepastną ilość, wystarczy powiedzieć, że to więcej niż dane przechowywane przez Google, Facebooka i inne sieciowe giganty razem wzięte. Odpowiednio przechowywane DNA jest również trwalsze od tradycyjnych nośników informacji.

Niestety entuzjazm może studzić fakt, że opisana wyżej operacja kodowania i odczytania słowa Hello zajęła badaczom 21 godzin. Jednak nie od razu Rzym zbudowano. Mimo że początki są trudne, to już trwają prace nad usprawnieniem całego procesu, a nośniki DNA mogą stać się nową konkurencją dla obecnych, w tym nośników na szkle.