Niedługo nie będzie miał nas kto leczyć. "Problem na pewno będzie się pogłębiał"

Starzejące się społeczeństwo i braki w personelu medycznym to mieszanka wybuchowa. Bomba, które może wybuchnąć już za kilkanaście lat.

To oznacza, że stopniowo przez najbliższe 13 lat, te które dotąd nie nabyły, otrzymają prawo do emerytury i będą mogły odejść z zawodu. Pielęgniarek do 44. roku życia było jedynie 72,3 tys. (co odpowiadało niespełna 25 proc. wszystkich). Toteż trudno będzie im zastąpić w pełni starsze koleżanki.

A na to nałoży się zwiększone zapotrzebowanie na ich usługi. Spotkają się dwa negatywne czynniki i mniejsza liczba pielęgniarek będzie zajmowała się większą liczbą potrzebujących. Odbije się to negatywnie na jakości opieki medycznej zapewnianej Polakom, a także może doprowadzić do wzrostu cen usług oferowanych w prywatnych ośrodkach czy domach.

Iwona Borchulska, rzecznik Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych powiedziała w rozmowie z INNPoland.pl, że trudno powiedzieć co przyniesie przyszłość, ponieważ już teraz system ochrony zdrowia funkcjonuje tylko dlatego, że osoby mające prawa emerytalne w dużej mierze pozostają w zatrudnieniu. Emerytura pielęgniarek jest na tak niskim poziomie, że nadal są zmuszone pracować.

– Problem na pewno będzie się pogłębiał. System kształcenia wprawdzie zwiększył liczbę miejsc na studiach pielęgniarskich, jednak liczba osób kończących studia i podejmujących pracę jest niższa, niż potrzeby zastępowalności w zawodzie. Brak zastępstwa pokoleniowego będzie powodował większy niż dotychczas niedobór kadry pielęgniarskiej, zwłaszcza w szpitalach – dodała rzecznik OZZPiP.

Nasza rozmówczyni przedstawiła też trudną sytuację obecnie pracujących pielęgniarek. Te pracujące na umowach cywilnoprawnych wypracowują zwiększoną liczbę godzin, bardzo często nawet ok. 250-300 w miesiącu. To co najmniej 1,5 przelicznika etatowego. Z kolei często zdarza się też, że osoby pracujące na umowach o pracę, pracują w dwóch miejscach czasami na 1,5 lub 2 etaty.

– W 2018 r. utrzymały się niepokojące tendencje w strukturze wieku lekarzy i lekarzy dentystów uprawnionych do wykonywania zawodu. Podobnie jak w latach poprzednich, miał miejsce wzrost liczby osób należących do najstarszej grupy wieku – 65 lat i więcej – wyjawia w dokumencie GUS.

Adam, lekarz z Warszawy, wyjaśnił nam przyczyny problemu. Powiedział, że najwyraźniej do zawodu jest przyjmowanych mniej osób, niż jest zapotrzebowanie. Dodatkowo zauważył, że wielu lekarzy – szczególnie w okolicach wstąpienia Polski do Unii Europejskiej – wyjechało za granicę. A właśnie ci ludzie w kwiecie zawodowego wieku leczyliby teraz w Polsce.

– Skusiły ich wyższe zarobki i lepsza organizacja pracy. Tam mogą praktykować medycynę i nie ograniczać się w swoim zawodzie jak w kraju. Jeśli chcą zlecić badanie, to je zlecą, bez tłumaczenia się ze zbędnych wydatków – powiedział lekarz.

Dodał, że problemem jest nie tyle sama liczba lekarzy, co zła organizacja ich pracy. Na przykład niektórzy lekarze rodzinni boją się wypisywać leków i zostawiają pracę specjalistom, co generuje kolejki do nich.

Adam narzeka też na nadmierną biurokratyzację medycyny. Wypełnienie niezbędnych papierów w państwowej służbie zdrowia, zabiera mu czas, który mógłby poświęcić potrzebującym. – W ciągu swojego dnia pracy w szpitalu przyjmę kilku pacjentów. W prywatnej klinice, gdzie też pracuję, mogę ich przyjąć nawet 15 – dodał.

Mniejsza liczba pracowników służby zdrowia obłożona falą nowych pacjentów, tylko pogłębi problem. Przede wszystkim wydłużą się kolejki do lekarzy. Co bezpośrednio przełoży się na jakość życia Polaków i stan ich zdrowia.

Niezdrowe społeczeństwo to same problemy dla państwa. Ludzie chorują zamiast pracować. Idą na zwolnienia czy renty. Są mniej dynamiczni i przedsiębiorczy. Kraj otrzymuje od nich mniejsze podatki lub wręcz musi im zapewniać byt. Mniej zdrowe społeczeństwo, to też przeciętnie mniej dzieci, co w przyszłości jeszcze bardziej nakręci spiralę problemów.