Ta umowa jest w Polsce demonizowana. Może jednak okazać się wielką szansą

Unia Europejska podpisała niedawno umowę CETA (Comprehensive Economic and Trade Agreement), czyli kompleksowe porozumienie gospodarczo-handlowe między UE i Kanadą. Przedłużało się to w czasie, a tuż na mecie pojawiało się niebezpieczeństwo odrzucenie projektu przez Belgię. Podpisanie tego paktu stało się triumfem wolnej gospodarki,
likwidującej ograniczenia w dostępie do zamówień publicznych, zniesienia opłat celnych, bezgraniczne otwarcie sektora usług. Na pierwszy rzut oka wydaje się to nieść korzyści wszystkim stronom i jawi się jako to szansa na uproszczenie procedur handlowych oraz ekspansji nowych rynków zbytu. Ale czy rzeczywiście? Ostatni kryzys ekonomiczny pokazał, ze niepohamowany kapitalizm jest wadliwy. I to nie niewidzialna ręka rynku uporała się ze skutkami kryzysu, ale solidna pomoc płynąca z państwowych budżetów. Niepohamowana deregulacja nie sprawdza się i jest przyczyną pogłębiania się nierówności społecznych. W pierwszym odruchu rodzi się obawa, że przyjęcia CETA spotęguje tylko silę wpływów korporacji ze szkodą dla średnich i małych przedsiębiorców. W kolejce już czeka kolejne porozumienie do ratyfikacji jakim jest TTIP (Transatlantic Trade and Investment Partnership) pomiędzy USA a EU, które otworzy europejskie rynki dla gigantycznych amerykańskich korporacji.

Kontrowersja budził sposób przeprowadzania negocjacji. Za zamkniętymi drzwiami, bez przekazywanie informacji mediom i społeczeństwu. Jeżeli wielu z Was nie wie, co to CETA lub TTIP to właśnie przez brak kampanii informacyjnej. Dlaczego? Przecież jest to umowa handlowa nie pomiędzy dwoma przedsiębiorstwami i ich właścicielami, ale pomiędzy regionami i reprezentantami około 800 milionów obywateli. To oni powinni dbać i uosabiać interesy tych społeczeństw. Kiedy zatem negocjacje przebiegają w atmosferze tajemnicy, to naturalnie pojawia się myśl- że ktoś stara się coś ukryć. Ciekawe, czy Europa wzięła pod lupę Meksyk, który w ramach porozumienia NAFTA związał się unią gospodarczą z USA i Kanadą. Po przeszło 20 latach jest już wiadomo, że jest największym przegranym z całej trójki. Potężne przedsiębiorstwa z pozostałych dwóch krajów przyćmiły lokalny biznes. Jakoś życia Meksykanów tym samym nie uległa poprawie.

Zastanawiam się również nad niekontrolowanym napływem żywności niskiej jakości, głównie GMO. Wiadomo, że to na konsumencie spoczywa wybór produktu. Jednakże tania żywność może wyeliminować te zdrowszą i lepszej jakości. W jakim to stopniu odbije się to na lokalnym dostawcy? Czy wymusi to na nich uprawę GMO lub skłoni do używania chemicznych upiększaczy. A może to będzie szansą na promowanie zdrowej i ekologicznej żywności z Polski? Skłoni ludzi do przemyślenia, co właściwie wrzucają do toreb. Ludzie są przekorni, więc może się zjednoczą w ideologii - dobre, bo polskie. Tak to sobie wyobrażam.

Moją intencją nie jest zastraszenie przed CETA i TTIP. Nie podoba mi się również krytykowanie czegoś zanim nie pokaże się w pełnej krasie, czyli w działaniu. I choć początki tej nowej relacji są skomplikowane, to dajmy jednak szansę tym porozumieniom. Dajmy szansę biznesowi, żeby potraktował to jako możliwość zbudowanie partnerskich relacji, gdzie każdy będzie beneficjentem. Trzymam mocno za to kciuki, bo wszystkim nam się to opłaci. Tylko nie zapomnijmy za jakiś czas powiedzieć - sprawdzam!