Milenialsi w MŚP pod lupą EFL

• Jak milenialsi prowadzą swoje biznesy? W jakich branżach?
• Co ich motywuje, co napędza? Jakie wartości wyznają?
• Jak finansują biznes? Jakich usług czy produktów oczekują? Czy znajdują je w aktualnej ofercie instytucji finansowych?
• Czy ich oczekiwania wobec instytucji finansowych różnią się od „starszych” przedsiębiorców? Co jest dla nich ważne przy wyborze instytucji finansowej?

Urodzeni w latach 1980-2000 zyskują coraz liczniejszą reprezentację wśród przedsiębiorców: prowadzących działalność nastawioną na zysk, rozwój i samorealizację. Nowe roczniki decydują o doborze współpracowników i zatrudnieniu kadr, w coraz większym stopniu kształtując obraz przedsiębiorcy, przedsiębiorczości i wspierających ją zasad. Poznając przedsiębiorców nowego pokolenia, dowiadujemy się, w którą stronę zmierza obszar MŚP, ponieważ to ci młodzi, którym przyglądamy się w badaniu, będą w coraz większej mierze jego współtwórcami, stając się esencją polskiego biznesu. Co jest więc najważniejsze dla tych, którzy stoją u steru polskiej gospodarki sektora MŚP? Jakie mają marzenia, a jakie wyznają wartości? Co ich motywuje? Dlaczego robią to, co robią?

Materialiści czy hobbyści?

Młodzi przedsiębiorcy to przede wszystkim ludzie poszukujący, otwarci, o wielu zainteresowaniach – u 45 proc. z nich pomysł na biznes wziął się właśnie z tych zainteresowań. Dopiero drugie wskazanie (37 proc.) – to analiza rynku i poszukiwanie niszy. Dla blisko jednej czwartej to kontynuacja poprzedniej ścieżki kariery. Co ciekawe – tej odpowiedzi dwa razy częściej niż inni udzielają przedsiębiorcy najmłodsi. Nietrudno to wyjaśnić, bo właśnie ci najmłodsi byli najaktywniejsi zawodowo już w trakcie kontynuowania nauki – korzystali ze stypendiów i praktyk, poznając swe predyspozycje i możliwości, jakie daje im wykształcenie, czego efektem jest dobre rozpoznanie rynku. Jedynie 1 proc. przyznaje się do zainspirowania cudzym pomysłem, co pokazuje kreatywność młodego pokolenia przedsiębiorców, jego aktywność i niezależność.

Skład zasad, miary sukcesu

Ponad połowa badanych zdecydowanie utożsamia sukces z zapewnieniem stabilności materialnej rodzinie. W ogóle najwyżej cenione są kwestie dotyczące stabilności finansowej, pomnażania majątku – zdecydowanie lub warunkowo („raczej tak”) zgodziło się z takim stwierdzeniem łącznie 89 proc. badanych. Największy odsetek przedsiębiorców, którzy zdecydowanie się zgadzają z rozumieniem sukcesu jako realizowaniem swoich celów z pasją, przypada na branżę usługową (57 proc.) oraz transportową (55 proc.), najmniejszy – na branżę produkcyjną (30 proc.) oraz rolnictwo i przetwórstwo (35 proc). W tym ujęciu prowadzenie biznesu jest środkiem do osiągnięcia satysfakcjonującego statusu, nie zaś celem samym w sobie.

Liczy się też work-life balance. 86 proc. za sukces uważa osiągnięcie równowagi miedzy życiem prywatnym a zawodowym, czym zasadniczo różni się od pokolenia X urodzonego w dwudziestoleciu wcześniejszym, które zwykle pracę stawia zawsze na pierwszym miejscu. Dla ponad ¾ milenialsów sukces wiąże się równocześnie z realizowaniem swoich celów z pasją.

Niezależni indywidualiści

Wewnątrz- czy zewnątrz sterowni, kolektywni czy indywidualistyczni? Raport proponuje klasyfikację przedsiębiorców opartą na skali wyznaczonej przez dwie osie:

• indywidualizm i kolektywizm;
• wewnętrzna-zewnętrzna motywacja do działania.

Kryterium kategoryzacji przedsiębiorców były determinanty założenia i prowadzenia firmy. Typy przedsiębiorców powstały poprzez przypisanie każdemu z respondentów oceny w ramach dwóch analizowanych wymiarów na podstawie odpowiedzi na wybrane pytania (o cele, jakie sobie stawia prowadząc firmę, motywację, jaką był powodowany podczas zakładania firmy, oraz rozumienie pojęcia „sukces”). Każdy respondent finalnie uzyskał dwa opisujące go indeksy; ich zestawienie w różnych kombinacjach wyznaczyło nam dwa typy główne i cztery podtypy przedsiębiorców: tych z zawodowym obrazem siebie jako przedsiębiorcy niezależnego, motywowanego zewnętrznie lub wewnętrznie („Ja indywidualistyczne”, niezależne, z zewnętrzną lub wewnętrzną motywacją do działania), oraz przedsiębiorcy, któremu właściwy jest obraz siebie jako osoby sprzężonej w działaniu z innymi, również motywowanej zewnętrznie lub wewnętrznie („Ja kolektywistyczne”, z zewnętrzną lub wewnętrzną motywacją do działania).

Zauważalna jest zdecydowanie bardziej indywidualistyczna niż kolektywistyczna orientacja na pracę, wyrażająca się między innymi w dążeniu do „bycia samemu sobie szefem” i do „bycia bardziej wpływowym”. Źródło motywacji to kryterium, które zdecydowanie mniej wyraźnie dzieli przedsiębiorców. Motywacja wewnętrzna kieruje przedsiębiorcami niemal tak samo często jak zewnętrzna – nie ma tu polaryzacji, jaką można dostrzec na drugiej spośród uwzględnionych osi. Wśród motywatorów wewnętrznych zasadnicze znaczenie ma potrzeba realizowania takich wartości jak: wyzwanie, niezależność i autonomia (wyrażające się m.in. niechęcią do pracy na etacie), pieniądze czy chęć osiągania zysków; wśród motywatorów zewnętrznych – rodzinna tradycja czy subiektywnie odczuwany brak innych niż prowadzenie firmy możliwości działania zawodowego.

Pełna wersja najnowszego raportu EFL z cyklu „Pod lupą” dostępna jest na stronie: http://media.efl.pl/reports/16870.