Innowacja - jeden z wielu kluczy do sukcesu

Bardzo często biorę udział w konferencjach i szkoleniach starając się tym samym wciąż poszerzać swoją wiedzę i kompetencje. Miałem niedawno przyjemność uczestniczyć w konferencji na temat wprowadzania innowacji w naszym życiu. Jeden z wykładów poświęcony był wprowadzaniu innowacji w procesie zmiany. Prelegent opowiadał o wyjątkowym człowieku o nazwisku Fogg. Dr BJ Fogg z Uniwersytetu Stanforda od wielu lat próbuje odpowiedzieć na pytanie „co powoduje zmianę zachowania?”. W jego laboratorium Stanford Persuasive Technology Lab badacze koncentrują się na sposobach tworzenia nawyków, pokazując co jest przyczyną danego zachowania i jak wygląda proces jego automatyzacji w naszej podświadomości.

W związku z tym, iż sam od lat analizuję proces zachodzenia zmiany, postanowiłem zgłębić badania dr. Fogg’a, odkrywając, że nasze obserwacje w wielu aspektach się pokrywają.

W swoich badaniach dr Fogg udowadnia, że aby dokonać skutecznej zmiany potrzebne są trzy elementy:

Motywacja (Motivation), Możliwości (Ability) i Wyzwalacze (Triggers). Elementy te muszą jednak zachodzić w tym samym momencie. Jeżeli pojawia się problem ze zmianą oznacza to, że któryś z tych elementów szwankuje.

Dr Fogg określa 3 podstawowe czynniki motywacyjne: Emocje, Przewidywanie, Przynależność.

Każdy z nich ma dwie strony:

Emocje – Przyjemność

Emocje - Ból

Przewidywanie - Nadzieja

Przewidywanie - Strach

Przynależność - Akceptacja

Przynależność - Odrzucenie

Doświadczenia są też głównym składnikiem motywacji i dotyczą wszystkich wyżej wymienionych czynników.

Według dr. Fogg’a Możliwość jest istotnym czynnikiem zmiany. Oczywiste jest, że aby przeprowadzić zmianę osoba podejmująca się tego musi mieć zdolność do jej przeprowadzenia. Jednak nie zawsze mamy świadomość naszych możliwości. Ludzie mają dużo więcej możliwości niż sami zakładają. Nie zdajemy sobie sprawy z drzemiącego w nas potencjału. Istnieją dwie drogi do zwiększenia zdolności ludzi. Pierwsza a nich to odpowiednie szkolenie danej osoby, dzięki któremu zauważy ona własne „ukryte” zdolności. Jest to trudna droga, ponieważ większość ludzi niechętnie uczy się nowych rzeczy, najczęściej wynika to z poczucia „nieomylności”. Kolejną ogromną przeszkodą jest lenistwo i dla tych, których ogranicza właśnie lenistwo jest druga droga. Dr Fogg nazywa tę drogę „Prostota”. Uważa on, że w jego modelu można czasem zastąpić Umiejętność Prostotą. Prostota jest niczym innym jak funkcją występowania Twoich najrzadszych zasobów w danym momencie. Pomyśl o czasie jako zasobie. Jeżeli nie masz wolnych 10 minut a realizacja Twojego celu wymaga posiadania tego zasobu – nie jest to proste. Czasami wydaje nam się, że do osiągnięcia celu potrzebujemy wyjątkowych super mocy. W związku z tym nie podejmujemy wyzwania – ponieważ to się na pewno nie uda. W konsekwencji odrzucamy myślenie o zmianie i tkwimy w marazmie jeszcze bardziej się w niego zagłębiając. Poszukajmy najprostszego możliwego rozwiązania i wprowadźmy je od razu w życie np. jeżeli uważasz że nie masz na nic czasu zastanów się co możesz od razu wyeliminować – Facebook, bzdurne gazety, telewizja – zrób to i zrozumiesz gdzie jest problem.

Trzecim elementem modelu dr. Fogg’a jest Wyzwalacz. Bez wyzwalacza Możliwość nie jest w stanie zaistnieć. Czasami wyzwalaczem może być coś z zewnątrz np. dzwoniący alarm. Czasami wyzwalacz może pochodzić z naszej codzienności np. pójście do kina wiąże się z zakupem dużej paczki popcornu i słodkiego napoju gazowanego. Wyzwalacze bywają zgubne ale równie sprawnie mogą stworzyć w swej prostocie pożądane zachowania. Skuteczne wyzwalanie „małego” zachowania może w efekcie prowadzić ludzi do bardzo szeroko pojętej zmiany. Jeżeli mogę spowodować u kogoś, że przez 10 minut dziennie będzie spacerował, osoba ta w konsekwencji może udać się do sklepu i dokonać zakupu butów do chodzenia bez żadnych rozmyślań nad zasadnością tej decyzji. Jest to – jak mówi dr Fogg – elegancka perswazja, ponieważ człowiek spacerujący nie czuje się zmuszony do zakupu butów. Jest to naturalny łańcuch wydarzeń, który następuje po sobie i skutecznie wyzwala odpowiednie zachowanie. Nie łatwo byłoby powiedzieć osobie, która prowadzi siedzący tryb życia: „idź do sklepu i kup sobie buty do chodzenia”. Dużo prościej jest zachęcić ją do dziesięciominutowych spacerów po parku, a buty w konsekwencji „kupią się same”. Gdy osiągniemy „proste zachowania” dużo łatwiej będzie nam otworzyć drzwi do „trudniejszych zachowań” np. kupując buty do chodzenia i spacerując po parku poznajemy nowych ludzi, nawiązujemy relacje, z krótkich spacerów robią się dłuższe a w konsekwencji pojawi się potrzeba jeszcze intensywniejszych zmian chociażby po to by pozbyć się kompleksów itd.

Najpierw musimy określić swój cel (najlepiej więcej niż jeden). Następnie małymi - prostymi krokami – dowiedzieć się jak nakłonić siebie aby zrobić pierwsze zachowanie w łańcuchu. Jeśli krok nie będzie dla nas naturalny, trzeba powtarzać ten etap do skutku. Następnie kolejny krok, kolejny aż do zbudowania potężnego łańcucha. POWODZENIA