"Jako lider musisz zrozumieć samego siebie" Lekcje przywództwa od amerykańskiego Marines - wywiad cz.2

- Wiesz, w armii wszyscy mamy stopnie wojskowe (ja byłem Majorem), ale w sytuacji kryzysowej czasem stopień nie ma znaczenia. Co ciekawe, z moich doświadczeń w Pentagonie, mieliśmy dwu i trzy-gwiazdowych Generałów (przyp. przedostatni najwyższy stopień), którzy, może byli wielkimi liderami na wyższych poziomach, ale w środowisku taktycznym, w chaosie, sierżant lub kapral może być bardziej wartościowym liderem. Więc to co ja widziałem w tamtych dniach, to ludzie wychodzący z inicjatywą, dobrymi pomysłami i w pełnej służbie. O tym piszę w mojej książce.

- Jasne, oto niezwykle inspirująca historia: Panna Shelia Moony była pracownikiem Pentagonu, i właśnie rozpoczęła pracę na dzień przed atakiem. Jej biuro było zaledwie kilka metrów od miejsca uderzenia samolotu i kiedy lot 77 z prędkością ponad 300 mil na godzinę (przyp. blisko 500 km/h) uderzył w Pentagon z 39 osób w jej biurze 34 zginęło natychmiast. Ona sama była ciężko poparzona, leżała nie mogąc się ruszać. Kilka minut później, zaczęła dochodzić do świadomości, wokół niej dym i ogień. Wiedziała, że dochodzi do innego etapu szoku, wiedziała, że została ciężko poparzona i potrzebuje pomocy. Czuła ludzi poruszających się gdzieś piętra wyżej wracających do budynku, próbujących pomóc innym z ofiar, ale nie była w stanie krzyczeć. Opary z ognia wypaliły jej gardło - ale wiedziała, że musi zwrócić na siebie uwagę. Jedynym co mogła zrobić, to podnieść się na kolanach i klaskać w dłonie. Raz. Potem dwa razy… w momencie gdy już miała się poddać sile wdychanego dymu i jej oparzeń, poczuła ja dwie wielkie, silne ręce sięgają w dół i wyciągają ją ku górze. Spojrzała na niewyraźną postać powyżej niej i powiedziała szeptem "Umrę". Człowiek, który ją trzymał, sierżant Chris Braman, odpowiedział bardzo zrównoważonym i spokojnym tonem: "Nie dzisiaj". Zemdlała. Doszła do siebie później w szpitalu i walcząc o życie z poparzeniami ciągle słyszała te pocieszające słowa usłyszane od Chrisa Bramana - ("Nie dzisiaj").

- Gdybym miał przekazać tylko jedną rzecz… Jako lider musisz zrozumieć samego siebie, autentyczną jaźń, swoje wnętrze. Wszyscy zakładamy maski, „sztuczne twarze” lub „przywódcze twarze” i tak idziemy przez codzienne życie. Lecz kiedy uderza kryzys, chaos, jeżeli stawiamy czoła wielkiej zmianie w naszym życiu, maska zostaje zerwana i to co pozostaje, to co się ukazuje to nasz prawdziwe „ja”. Musisz podejmować działania aby wzmacniać swoje prawdziwe „ja” aby być gotowym na chaos, który z pewnością kiedyś przetnie Twoje ścieżki, ale to inny temat na kolejne wystąpienie.