Hegemonie, melduję! Kajko i Kokosz wracają po 26 latach. Legendarny komiks staje się coraz lepszym biznesem

„Hegemonie, melduję, że zgodnie z planem mieliśmy budować machinę przez tydzień, zobowiązaliśmy się czas ten skrócić o sto procent, a zobowiązanie przekroczyliśmy o dwieście procent” – meldował Hegemonowi Kapral kilka dekad temu, co bawiło dzieci, a dorosłym kojarzyło się z kpiną z realiów „socjalizmu z ludzką twarzą”. „Posadźcie orchidee na mym grobie” – desperował Mirmił. A mądry Kajko i potężny Kokosz przezwyciężali kolejne trudności. Po zeszyty z kolejnymi słowiańskich klonów Asterixa i Obelixa przygodami ustawiały się tysiące młodych i tych trochę starszych wielbicieli.

Trudno się zatem dziwić, że wydawnictwo Egmont, na polskim rynku komiksowa potęga, podjęło próbę reaktywacji przygód wojów. A właściwie – jak wytykali twórcom komiksu krytycy – przede wszystkim reaktywacji postaci pobocznych, które w oryginalnych komiksach pojawiały się na drugim czy trzecim planie (co interpretowano jako obawę – mniej lub bardziej świadomą – przed naruszeniem swoistego „sacrum”). Choć zasygnalizowanie na wstępie, że to dopiero „tom 1”, może oznaczać rzeczywisty powrót głównych bohaterów w kolejnych wydawnictwach.

Wystarczy, żeby „Kajko i Kokosz” nie okazali się totalną klęską. Rynek komiksów nad Wisłą wystrzelił w ostatnich dwóch latach niebywale. Tylko w ubiegłym roku do sprzedaży miało trafić przeszło pół tysiąca pozycji autorów z Europy i USA, a do tego – niemal trzysta mang. – To około stu tytułów więcej niż rok wcześniej i dwa razy więcej niż w 2013 r. - wyliczał na stronach Instytutu Książki Artur Wabik, wydawca i badacz popkultury.

Co więcej, przybywa też komiksów polskich: nawet prowadzone przez pasjonatów – i dla pasjonatów – oficyny wydają ponad dziesięć komiksów rocznie, a w całej ofercie rynku mniej więcej co trzecie dzieło zostało stworzone przez polskich rysowników. Przywraca się do życia starych bohaterów, przygotowuje kolekcjonerskie reedycje, odgrzebuje mało znane prace czy eksperymenty mistrzów gatunku. W przypadku niektórych przedsięwzięć nieoceniony stał się crowdfunding – w ten sposób na wydanie albumu „Krzesło w piekle” Krzysztofa Gawronkiewicza zebrano... 34 693 złote. Za tę kwotę udało się wydać księgę mającą 340 stron.

Jeżeli więc autorzy nowej odsłony „Kajka i Kokosza” pozyskają sobie serca czytelników (na recenzentów chyba za późno), słowiańscy wojowie wrócą jeszcze nie raz. A po nich być może Tytus, Smok Diplodok i wielu innych. W końcu, jak to stwierdził Kokosz: „pełny brzuch znakomicie podnosi uroki krajobrazu”.