5 książek dla innowatorów i przedsiębiorców na święta. M.in. historie Richarda Bransona i Jeffa Bezosa

Już dziewiętnastowieczni giganci biznesu, tacy jak Andrew Carnegie czy John D. Rockefeller pragnęli zmyć z siebie odium bezwzględnych wyzyskiwaczy. Jednym z głównych sposobów na zadbanie o dobry PR było prowadzenie przez nich rozbudowanej działalności charytatywnej. Carnegie, pochodzący z ubogiej szkockiej rodziny po wycofaniu się z aktywnej działalności biznesowej został fundatorem szkół, bibliotek, sal koncertowych i stypendiów dla zdolnych uczniów.

Jedną z najciekawszych autobiografii przedsiębiorców jest opowieść Henry'ego Forda. Mimo, że wiele z jego pomysłów biznesowych, takich jak samochody produkowane wyłącznie w jednym odcieniu lakieru, już za jego życia uważane były za przestarzałe, to jednak jego filozofia może być wzorem pomysłowości we wprowadzaniu na rynek nowych przełomowych produktów. Ford uważał, że poprzez swój pomysł samochodu dla mas zmieni życie milionów ludzi na całym świecie.

Fordowi nie udało się wcielić w życie tej zasady. Jego wiara w proste samochody dla mas doprowadziła do prześcignięcia jego firmy przez General Motors oferujące wiele modeli znacznie nowocześniejszych aut.

Ford był jednym z pierwszych menedżerów, którzy wierzyli, że lepiej od swoich klientów wie czego pragną. Wielu uważa go również za twórcę filozofii stwarzania nowych potrzeb, a nie dostosowywania swojej działalności do tych już występujących wśród konsumentów. W momencie gdy w przydomowej szopie konstruował swój pierwszy niezgrabny pojazd, samochody były uważane za zabawkę dla bogatych. Kilkanaście lat później miliony Amerykanów nie wyobrażało sobie bez nich życia.

Lee Iacocca jest jedną z największych legend amerykańskiej branży motoryzacyjnej. Zaczynał pod koniec lat '40. jako zwykły inżynier w jednej z fabryk koncernu Forda. Po kilkunastu latach pracy został prezesem grupy Forda, jako drugi spoza rodziny słynnego Henry'ego. Po konflikcie na szczytach władzy korporacji w 1978 r. przeszedł do stojącego na skraju upadku koncernu Chryslera.

Bogactwem kariery Iacocci można obdzielić co najmniej kilku menedżerów. Ważniejsza jednak od jego losów jest zbudowana przez niego wizja nowoczesnego auta. W 1964 r. Iacocca wypuścił na rynek największe ze swoich dzieł: Forda Mustanga. Nowy sportowy samochód wyglądał na dwa razy droższy niż kosztował. Co ważniejsze, kojarzył się z pozytywnymi emocjami i młodością. Jak zauważył Iacocca, młodzi kupowali Mustanga ,bo wyrażał etos zbuntowanego pokolenia; starsi - ponieważ chcieli poczuć się młodziej.

Biografię amerykańskiego menedżera można polecić wszystkim zastanawiającym się jak połączyć błyskotliwą wizję z ciężką, codzienną pracą. Z opowieści Iacocci płynąć mogą też porady w jaki sposób odbudować swoją pozycję zaczynając od nowa.

Gdy internet był jeszcze narzędziem garstki naukowców i informatyków, w USA znajdowali się szaleńcy, którzy w nowo powstałej sieci dostrzegli narzędzie do zarabiania pieniędzy. Jednym z nich był Jeff Bezos, młody analityk finansowy. W 1994 r postanowił rzucić wyzwanie księgarskim gigantom amerykańskiego rynku zakładając pierwszy prawdziwy sklep internetowy: Amazon.com. Zaledwie pięć lat później został człowiekiem roku magazynu "Time".

Bezos znany jest z twardego podejścia do swoich pracowników. W centrach dystrybucji obowiązuje niemal wojskowa dyscyplina i wyśrubowane normy wydajności. Jednocześnie nie przywiązuje się do zasad zarządzania. Do legendy przeszła już jego zasada dwóch pizz. Według Bezosa zespół zarządzający każdym projektem w jego firmie powinien być na tyle niewielki, aby wszyscy jego członkowie najedli się dwoma dużymi specjałami włoskiej kuchni.

Bezos zrealizował wizję przekształcenia pozornie zwyczajnej firmy wysyłkowej w jedno z najbardziej innowacyjnych technologicznie przedsiębiorstw. Ukoronowaniem jego kariery jest czytnik Kindle. Przy okazji jego premiery Bezos ujawnił swoje kontrowersyjne marzenie o spaleniu wszystkich papierowych książek, aby zrobić miejsce dla nowej technologii. Dla założycieli start-upów z biografii Bezosa płynie nauka, że w każdej branży jest miejsce na innowacyjność i własną wizję.

Nienawidzony i kochany Starbucks był kiedyś niewielką firmą zajmującą się sprzedażą ziaren kawy i przypraw na zachodnim wybrzeżu USA. Howard Schultz w ciągu kilkunastu lat uczynił z niej najbardziej znaną sieć kawiarni na świecie. Jego zdaniem tajemnica tego sukcesu kryje się w metodzie zarządzania emocjami swoich klientów. Dla wielu z nich zwyczajna kawa z papierowego kubka jest symbolem stylu życia i poczucia przynależności.

Schultz znany jest ze swojej odwagi w przewodzeniu firmie. W lutym 2008 roku Starbucks zamknął wszystkie swoje lokale w Stanach Zjednoczonych. Informacja wywieszona na 7100 zamkniętych drzwiach głosiła: „Potrzebujemy trochę czasu, by ulepszyć nasze espresso. Przygotowanie dobrego espresso wymaga wprawy. Dlatego też postanowiliśmy poświęcić się udoskonaleniu tej sztuki”. Wielu zaczynającym swoją przygodę z biznesem brakuje takiego zdecydowania.

Branson postrzegany jest jeden z największych ekscentryków biznesu. W ciągu czterdziestu lat zbudował imperium obejmujące niemal wszystkie branże gospodarki: od linii lotniczych i prywatne loty kosmiczne, po sklepy muzyczne. Najczęściej kojarzony jest ze swojego zamiłowania do bicia rekordów, takich jak pierwszy przelot balonem dookoła świata. Prowadzi także działalność charytatywną.

Z autobiografii Bransona nie dowiemy się niczego nowego na temat metod zarządzania. Jest to dość narcystyczna opowieść o budowie własnego dopracowanego w każdym calu wizerunku. Wśród młodych menedżerów i założycieli start-upów baśń o Bransonie wzbudzi zazdrość. Receptą Bransona na biznes i miliardy jest bowiem... dobrze się bawić.