
Wbrew nazwie, nie da się z niego strzelać do wrogich jednostek. Unikatowe działo plazmowe, opracowane w Narodowym Centrum Badań Jądrowych w Świerku, otwiera drogę do nowych możliwości w nauce i przemyśle. Między innymi do modyfikacji właściwości stali i łączenia nietypowych powierzchni.
Nowa aparatura o nazwie IBIS II to zmodyfikowana i unowocześniona wersja oryginalnej, chronionej patentami konstrukcji opracowanej przez pracowników instytutów w Świerku. Jest to efekt pracy fizyków i inżynierów z Narodowego Centrum Badań Jądrowych.
Urządzenie to otwiera nowe możliwości zarówno w zakresie badań plazmy wysokotemperaturowej jak również opanowania nowatorskich technologii modyfikacji powierzchni ciał stałych w przemyśle. W skrócie, chodzi o modyfikację stali. W rezultacie powstaje materiał o podwyższonej odporności na reakcje utleniania. Bardzo ceniony między innymi przy budowie reaktorów termojądrowych.
Prowadzone w Świerku badania obejmują m.in.: uszlachetnianie powierzchni metali i ceramik, uodpornianie stali na utlenianie w wysokiej temperaturze, zwiększanie zwilżalności, czy wytwarzanie złącz ceramika–metal. Badania obejmują również wytwarzanie materiałów, które są przyszłością elektroniki, czyli takich jakie łączą cechy półprzewodnika i ferromagnetyka, jak też ulepszone metody sklejania materiałów o odmiennej strukturze z pomocą intensywnych impulsowych wiązek jonowo–plazmowych.
Dziś często można usłyszeć głosy, że naukowcy źle wykorzystali fundusze strukturalne, bo budowali budynki i kupowali aparaturę, której teraz nie potrafią wykorzystać. Moim zdaniem to marginalne zjawisko. Przykład naszego działa plazmowego pokazuje, że nie ograniczamy się do kupowania aparatury, ale konstruujemy własną, rozwijając krajowe kompetencje. Wyzwania jakie stawia budowa zaawansowanych urządzeń badawczych są znakomitym napędem rozwoju nowych technologii.
Napisz do autora: dariusz.rembelski@innpoland.pl
