Z tej książki korzystać powinni obowiązkowo wszyscy, którzy zajmują się unijnymi funduszami przeznaczonymi na innowacje. Zarówno urzędnicy, naukowcy, ale i przedsiębiorcy mogą sporo skorzystać na przeczytaniu Oslo Manual, nazywanego "Biblią Innowacji".
Jakie i które firmy są innowacyjne i jak to obliczyć? Jakie są warunki niezbędne do realizacji i analizy polityki, która ma na celu wspieranie innowacji? Odpowiedzi na te wszystkie pytanie znajdują się w biblii innowacyjności, czyli podręczniku Oslo Manual. Do tego wiedza dotycząca umiejętności określania skali działalności innowacyjnej, cech firm innowacyjnych oraz wewnętrznych i systemowych czynników, mogących wywierać wpływ na nowe rozwiązania.
Specjaliści nie mają wątpliwości, że podręcznik Oslo Manual to najbardziej znaczący w skali międzynarodowej zasób wskazówek dotyczących gromadzenia i użytkowania danych na temat działalności innowacyjnej w przemyśle.
– Przy ocenie wniosków dotyczących projektów innowacyjnych korzysta się z tzw. podręcznika Oslo Manual, który mówi o czterech rodzajach innowacji: procesowych, produkcyjnych, marketingowych i organizacyjnych – tłumaczy ekonomista z Wyższej Szkoły Zarządzania i Administracji w Opolu dr Witold Potwora.
Najbardziej znaczący zestaw wskazówek
Istota innowacji produktowych polega na wprowadzaniu wyrobu lub usługi będącego zasadniczo nowym lub znacząco ulepszonym w stosunku do jego wcześniejszych charakterystyk. Innowacje procesowe oznaczają zastosowanie nowych lub znacząco usprawnionych metod produkcji czy dystrybucji produktów.
Innowacje organizacyjne to z kolei implementacja nowych metod organizacji działalności przedsiębiorstwa, miejsca pracy czy kontaktów zewnętrznych. Czwarty rodzaj, czyli innowacje marketingowe, definiuje się jako wdrożenie nowej metody marketingowej obejmującej istotne zmiany w wyglądzie produktu lub opakowaniu, umieszczeniu produktu, promocji produktu czy polityce cenowej.
Stary ale jary
Głównym celem wskazówek zawartych w podręczniku, było zaproponowanie solidnie ugruntowanego zestawu zaleceń, będących podstawą do opracowania uzasadnionych merytorycznie wskaźników innowacji. Można powiedzieć, że jest to zwarty zbiór wytycznych, które można zastosować przy tworzenia wskaźników opisujących zjawisko innowacji.
Podręcznik Oslo został opracowany przez Grupę Roboczą OECD Ekspertów Krajowych ds. Wskaźników Naukowo-Technicznych (OECD Working Party of National Experts on Science and TechnologyIndicators, NESTI) oraz Grupę Roboczą Eurostatu ds. Statystyki Nauki, Techniki i Innowacji (WPSTI), jak również ekspertów zewnętrznych. Podręcznik ma już kilka lat, ale nadal pozostaje jednym z najlepszych w swojej kategorii. Pierwotnie opublikowany był przez OECD w języku angielskim i francuskim, później przełożono go na język polski.