Startupowy Singapur – za każde 15 tys. od prywatnych inwestorów, rząd dokłada od siebie 85 tys.

– Mówiąc szczerze, nie ma jednej ekonomicznej teorii, która mogłaby samodzielnie wyjaśniać sukces Singapuru. Ekonomia kraju łączy w sobie ekstremalne elementy zarówno kapitalizmu, jak i socjalizmu. Wszystkie teorie są równie ważne; rzeczywistość jest złożona – pisał na łamach „Huffington Post” Ha-Joon Chang, ekonomista wykładający na Uniwersytecie w Cambridge.

Singapur znajduje się w czołówce najbogatszych, azjatyckich państw. By zachować wysoką przedsiębiorczość tamtejszy rząd i organizacje wprowadziły wiele regulacji, które ułatwiać mają powstawanie nowych firm i zachęcać ludzi do ich zakładania.

Blk71, bo tak nazywa się wspomniany klaster, zajmuje już trzy budynki, w których mieści się 250 firm. Cztery lata temu był zwykłym, niskim biurowcem.

Tek Seng Low, prezes singapurskiej Narodowej Fundacji Badań powiedział w rozmowie z Liz Gannes, że Singapur podglądał Izrael szukając sposobów na krzewienie przedsiębiorczości, a także przekształcanie wyników badań naukowych na biznes. – Przedsiębiorczość nie jest dla nas czymś naturalnym. Moja generacja to profesjonalnie ukształtowani ludzie, którzy boją się ryzyka, a młodzi są naiwni. Ekosystem nie uczy ich tego, jak się poruszać, jak adaptować, ponieważ Singapur to mały rynek – powiedział 60-letni prezes, cytowany przez Liz Gannes z Re/Code.

Singapur to także miejsce ścisłych regulacji społecznych: kary dla homoseksualistów, ograniczenia wolności słowa, zakaz importowania i spożywania gumy do żucia, ale także wysokie dodatki socjalne za każde urodzone dziecko. Odpowiedzią na wysokie podatki dla posiadaczy samochodów jest z kolei wspomniany wcześniej iCarsClub, czyli serwis do dzielenia się pojazdami. Startupy odpowiadają na potrzeby społeczeństwa.