Tak zakpimy z pakietu klimatycznego. Wyhodujemy puszczę, która wchłonie CO₂, za który musiałby zapłacić polski przemysł

Jeśli chodzicie na spacery do lasu, być może spotkaliście się z tabliczkami "wstęp wzbroniony – ostoja zwierzyny". Wkrótce pojawią się nowe: „leśne gospodarstwo węglowe”. Drzewa, które rosły nie niepokojone przez pilarzy, dostaną bowiem nowe zadanie – i to wagi państwowej. Oddychać jak największą ilością dwutlenku węgla emitowanego przez nasze elektrownie i fabryki itd. Wtedy Polska nie będzie musiała płacić haraczu wynikającego z porozumienia klimatycznego, a firmy nie poniosą kosztów Europejskiego Systemu Handlu Emisjami. Jak zagonić chmurę gazu do konkretnego lasu? Nieważne. Chodzi o to, że w atmosferze nad Polską zgadzał się bilans CO₂, a więc także „pieniążki” za emisję gazów cieplarnianych.

W buku nadzieja
Brzmi to jak scenariusz skeczu Monty Pythona, ale to naprawdę się dzieje. Kiedy piszę ten tekst, prezesi największych firm – PGNiG, TAURONA, Orlenu oraz wielu innych – siedzą w dworku w Trzciance i słuchają wykładu leśników o bukach.

Konsekwencje Pakietu Klimatycznego to nie tylko problem prezesów, ale właściwie każdego z nas, konsumentów. Domowe rachunki za prąd mogą wzrosnąć 200 złotych rocznie, szacowali eksperci cytowani przez Rzeczpospolitą. Gdyż każda z dużych firm produkujących prąd i gaz, prosząc Urząd Regulacji Energetyki o zaakceptowanie wyższych cenników, prosiła o uwzględnienie rosnących kosztów zakupu praw do emisji CO₂. To nie wszystko – za CO₂ płacimy kupując bilety lotnicze: w PLL LOT to teraz znaczący koszt, obok paliwa do samolotów. Bilet na Wyspy Kanaryjskie zawiera 12 euro opłaty za gazy cieplarniane. Budujesz dom – płacisz 15 złotych w cenie tony cementu. Palisz w piecu węglem – 17 złotych idzie do pieca z każdą toną.

Podatek, który zniszczy polski przemysł
Prof. Władysław Mielczarski, ekspert ds. energetyki przekonuje, że system handlu emisjami od początku został źle zaprojektowany. Nie szkodzi zbytnio przemysłowym gigantom (USA i Chiny mają to zupełnie w nosie), a drenuje gospodarki europejskich krajów rozwijających się – takich, jak Polska. – Pozwolenia na emisje to w rzeczywistości podatek nakładany na gospodarkę, opierającą się na paliwach kopalnych. Jeżeli uczynimy energię drogą, to jednocześnie nasza gospodarka będzie niekonkurencyjna – mówi prof. Mielczarski.

W walce z globalnym ociepleniem powstają już tak absurdalne projekty, jak technologia CCS (ang. carbon capture storage), zakładająca wiercenie dziur w ziemi, w poszukiwaniu podziemnych wolnych przestrzeni, np. po wyczerpanych złożach gazu albo ropy naftowej. CO₂ miałby być wychwytywany na kominach i specjalnymi instalacjami wtłaczany do podziemnych magazynów. Planowano także nasączanie gazem struktur podziemnych skał. Po zaledwie stuleciu (w przybliżeniu) gaz wchodzi w reakcję ze skałami, tworząc nowe związki mineralne. Kosztem setek tysięcy euro z unijnych dotacji stworzono nawet mapę takich magazynów w Polsce. „Próby polowe” przeprowadzone na zlecenie energetyków budziły jednak uśmiech ekspertów, w tym także byłego prezesa PGE Tomasza Zadrogi. Cała zabawa okazała się droższa niż koszt pozwoleń na emisję gazu do atmosfery.

Na całe szczęście udało się opracować plan innowacyjnego wykorzystania lasów, a tych mamy pod dostatkiem prawie 30 procent terytorium. Co z tego, że to kombinacja na szczytach abstrakcji. Do tego zmusza polskie firmy walka z globalnym ociepleniem. Nic, tylko sadzić buki i kosić euro za certyfikaty.