Doświadczona trenerka demaskuje kolegów po fachu, branżę toczy rak plagiatu

Skala tego, co dzieje się w tej branży, jest nieprawdopodobna. Światek trenerski jest pełen plagiatorów i miernych naśladowców. Na rynku funkcjonuje pewna grupa trenerów, którzy mają przygotowanie psychologiczne, potrafią pracować z grupą, skończyli renomowaną szkołę i mają doświadczenie zawodowe w sprzedaży. Za nimi jest jednak cały tłum pijawek, które twierdzą, że nie trzeba się niczego uczyć. Wydaje im się że praca trenera to łatwy kawałek chleba. Patrzą na pozerów, chociażby tych, którzy promują się w sieci i twierdzą, że za 5 tys. zł., nie opłaca się wstawać z łóżka i ruszać do pracy. Naiwni wierzą, że tak właśnie wygląda ten zawód.

Tak, nawet się z tym nie kryją. Pamiętam sytuację, gdy podczas prowadzonego przeze mnie dnia otwartego zaprezentowałam jedną z moich autorskich gier szkoleniowych. Takie narzędzia są używane w trakcie zajęć przez trenerów do nauki tzw. kompetencji miękkich, takich jak umiejętność pracy w zespole albo kierowanie grupą ludzi. Na początku przedstawiłam się i powiedziałam, że jestem autorką. Tym bardziej zdziwiło mnie, że po prezentacji jedna ze słuchaczek z zachwyconą miną powiedziała mi prosto w twarz, że zamierza zrobić identyczną grę. Pozostali uczestnicy zrobili wielkie oczy, pani się zaczerwieniła. Czy skopiowała? Nie wiem. Ale w ten sposób potrafią działać nawet trenerzy wewnętrzni dużych korporacji.

Nagminnie spotykam się z trenerami, którzy idą na pokaz, a po miesiącu kopiują grę w skali 1:1. Przychodzą na konferencje, oglądają, kilka razy podchodzą do każdego stanowiska. 3-4 dni później ogłaszają się w sieci i sprzedają takie gry. Szczyt bezczelności osiągnęła jednak pewna pani, która notorycznie chodziła na spotkania do dwóch największych producentów gier i kopiowała je w całości. Otworzyła nawet swój sklep internetowy.

Zjawisko rozprzestrzenia się znacznie szerzej. Koncentruję się na grach, bo jestem zaangażowana w ich tworzenie w firmie, która dystrybuuje je na cały świat. Zdarzają się jednak i inne historie. Pewien pan pisał do różnych trenerów – do jednego z prośbą o przysłanie próbek programów, do drugiego o zajęcia "otwarciowe", do następnych o poszczególne moduły. Stworzył sobie z tego całe szkolenie. Po prostu ręce opadają.

To zależy od doświadczenia. Jeden z pomysłów wpadł mi do głowy w ciągu sekundy, czasami zdarza się jednak, że dochodzi się do nich tygodniami. Nad rozbudowanymi symulacjami biznesowymi pracują całe zespoły ludzi przez 2-3 lata. Żeby sprawdzić, czy jest grywalna, trzeba ją przetestować średnio 200 razy. To ogromne koszty związane z opłaceniem uczestników, wynajmem sali. Takie symulacje kosztują potem od 6 do kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu tysięcy złotych. Ich się nie da skopiować bezbłędnie – ale fragmenty można już ukraść. I tak też bywa.

Jeżeli klient nigdy się tym nie interesował, to nie będzie wiedział, że ma do czynienia z podróbką. Trenerzy często nie wiedzą jednak, jak poprowadzić taką grę, nie znają wszystkich zasad. Przez to jej potencjał jest niewykorzystywany. Ze szkodą dla uczestników.

Tak, to był moment, w którym rynek się całkowicie zepsuł. 99 proc. przetargów rozstrzygało się tylko za pomocą ceny. A te bywały naprawdę niskie. Widywałam ogłoszenia 15-20 zł za godzinę, za które trener musiał sobie jeszcze opłacić przez tydzień wyżywienie i hotel. Za takie pieniądze nie da się wynająć profesjonalisty, łapią się na nie głównie studenci. "Tłuką" sobie na takich głodowych szkoleniach godziny, a potem przedstawiają się jako trenerzy z dorobkiem.

Teraz dużo trudniej je zdobyć, na pewno już nie na rozwój umiejętności miękkich. A to właśnie takich szkoleń było swego czasu najwięcej.