Królewska Akademia Nauk przyznała nagrodę Sveriges Riksbank ekonomicznego Nobla Richardowi H. Thalerowi z Uniwersytet w Chicago, "za jego wkład w ekonomię behawioralną".
Richard H. Thaler, University of Chicago, zdobywca Nobla z ekonomii mat. prasowe
Czym zajmuje się Thaler? Uwzględnił on założenia psychologiczne w analizach podejmowania decyzji ekonomicznych. Poprzez zbadanie konsekwencji ograniczonej racjonalności, preferencji społecznych i braku samokontroli dowodzi, jak te cechy człowieka systematycznie wpływają na indywidualne decyzje, a także na wyniki rynku.
Thaler opracował teorię rachunkowości umysłowej, wyjaśniając, jak ludzie upraszczają podejmowanie decyzji finansowych, tworząc odrębne konta w swoich umysłach, koncentrując się na wąskim wpływie każdej indywidualnej decyzji, a nie na jej ogólnym efekcie. Pokazał również, jak niechęć do ponoszenia strat może wyjaśnić, dlaczego ludzie bardziej cenią jedne przedmioty niż inne.
Zjawisko to nazywane jest efektem dotacji. Thaler był jednym z pionierów w dziedzinie finansów behawioralnych, badając, jak ograniczenia kognitywne wpływają na rynki finansowe.
Thaler pokazał, że uczciwość konsumentów może powstrzymać firmy od podnoszenia cen w okresach dużego zapotrzebowania, ale nie w czasach rosnących kosztów. Wraz z innymi naukowcami opracował grę dyktatorską, eksperymentalne narzędzie, które zostało wykorzystane w licznych badaniach zmierzających do postawienia postaw wobec uczciwości w różnych grupach ludzi na całym świecie.
Thaler także rzucił nowe światło na starą obserwację, że noworoczne postanowienia są trudne do utrzymania. Pokazał, jak analizować problemy samokontroli z wykorzystaniem modelu, podobnego do tego, który stosują psychologowie w celu opisania wewnętrznego napięcia między planowaniem długoterminowym a krótkoterminowym. Z jego badań wyłania się obraz chwilowej pokusy, która niweluje nasze plany oszczędzania na starość albo wyboru zdrowszego stylu życia.
W swojej pracy Thaler pokazywał, jak nudging – termin, który wymyślił – może pomóc osobom lepiej się kontrolować, oszczędzając na emeryturę, a także w innych kontekstach.
