Komorowski, Kopacz, Tusk o innowacyjności

Choć okoliczności wygłoszenia tych przemówień nie były może zbyt donośne (wszak to nie Zgromadzenie Ogólne ONZ) to bije z nich spójny model rozwoju kraju, w którym innowacyjność ma grać pierwsze skrzypce. Przewodniczący kraju mającego ponad miliard mieszkańców i będącego światowym zagłębiem taniej siły roboczej mówi do zgromadzonych słuchaczy, że na niskich kosztach pracy nie da się oprzeć długofalowej strategii rozwoju (dla zainteresowanych minimalna płaca w Chinach wynosi w zależności od regionu od 600 do 1100 zł i jest dwukrotnie wyższa niż np. w Kambodży).

Rola diaspory, znaczenie wyboru kluczowych technologii, dostępność zasobów ludzkich, a także tych infrastrukturalnych, wreszcie konieczność rozwoju kreatywności (to jedna z tych rzeczy, która jest uważana za istotny hamulec rozwoju innowacyjnych produktów w Chinach), to wszystko znalazło się w tych wystąpieniach obok bogatego tła kulturowego i historycznego…

Pewnie, to tylko słowa, ale spróbujcie znaleźć takie słowa w wystąpieniach Prezydenta Bronisława Komorowskiego, czy byłego Premiera Donalda Tuska i obecnego Ewy Kopacz. Ja spróbowałem – bezskutecznie. Z wyjątkiem zdawkowych wystąpień przy okazji rozdawania jakichś nagród liderzy obecnie rządzący Polską na temat innowacyjności po prostu milczą.

Czy to problem? Tak, bo obecna strategia rozwojowa Polski oparta o niskie koszty pracy już się właściwie wyczerpała. Polacy nie chcą pracować za 10 zł za godzinę… Jeśli już muszą to wolą robić to samo za 7 funtów. Jeśli premier nie mówi o innowacyjności to nikt nie traktuje tego jako poważnego zadania o wysokim priorytecie.

A może Xi Jinping po prostu ma lepszy PR (naprawdę wierzycie w to, że ktoś mógłby mieć lepszy PR od Donalda Tuska? ;) )? Może, ale nie zmienia to faktu, że Chiny w 2012 roku na B+R wydały prawie 2 proc. PKB, czyli dwukrotnie więcej niż Polska.