„Rynek pracy nie przetrwa bez millenialsów”, „Jak pozbyć się złej sławy millenialsa w CV?”. Millenialsi to, millenialsi tamto. Media oszalały na punkcie millenialsów, a ich rozkapryszenie, poszukiwania posad marzeń czy oczekiwania płacowe są roztrząsane niemal tak samo, jak sejmowe batalie. Tymczasem na polskim rynku pracy większość stanowią wciąż przedstawiciele poprzednich generacji. I dla wielu firm to oni są upragnionym celem rekrutacji.
Millenialsi bywają rozkapryszeni i roszczeniowi. Rządzą na rynku pracy, bo jest ich najwięcej, ale wkrótce ich rola osłabnie. Flickr.com / Alysandra McCann
Reklama.
Doświadczenie kontra młodość, wszystko zależy od potrzeb pracodawcy. Fot. Tomasz Stańczak / Agencja Gazeta
Anna Muszyńska-Jurkow, szefowa HR w firmie Payback mat. prasowe
Rynek pracy zwróci się ku tzw. seniorom. Starsi pracownicy epatują spokojem a ich doświadczenia są bezcenne Fot. Andrzej Kubasik / Agencja Gazeta
„Firma istnieje na rynku lokalnym Jeleniej Góry od 15 lat, jest zakładem produkującym łańcuchy do maszyn rolniczych oraz wiele innych łańcuchów specjalnych. Zatrudnienie w firmie waha się w granicy 30 osób, z czego 80% to osoby po 45. roku życia” – czytamy na stronach jednego z projektów realizowanych na Dolnym Śląsku w oparciu o Program Operacyjny Kapitał Ludzki. – „Z uwagi na fakt, iż zakład działa w bardzo specyficznej i wąskiej branży, jego funkcjonowanie w dużej mierze uzależnione jest od doświadczonych pracowników”.
Atuty takiego stanu rzeczy? „Bardzo często zachodzi potrzeba, aby osoby pracujące w firmie posiadały łatwość we wdrażaniu nowego asortymentu produkcji, co związane jest ściśle ze stażem pracy, jaki posiadają” – piszą twórcy projektu. „Nasi kontrahenci darzą zaufaniem zespół pracowników, z którym współpracują od lat, uważają za mocną stronę firmy fakt, że ludzie stanowią zgraną grupę. Załoga identyfikuje się z misją i wizją przedsiębiorstwa, co ułatwia w dużej mierze jego zarządzaniem. Doświadczenie większości załogi przekłada się na łatwość we wdrażaniu racjonalizacji, co byłoby niewykonalne przy zatrudnieniu młodych”.
Do tego dochodzi szereg innych korzyści: firma oszczędza na szkoleniach, jest w stanie porwać się na bardziej innowacyjne projekty – gdyż doświadczenie ogranicza ryzyko. Może pozwolić sobie na utrzymywanie nieco mniejszego zespołu: bo grupa doświadczonych pracowników wykonuje swój „nadział” pracy szybciej i lepiej niż ich młodsi potencjalni koledzy. No i są jeszcze te elementy, których nie da się zmierzyć, przywiązanie do firmy i poczucie odpowiedzialności za wykonywaną robotę. Młodzi ludzie to „jumperzy”, zmiana pracy wydaje się być dla nich stanem normalnym.
Dynamiczny świeżak[/b]
Była beczka miodu, to teraz łyżka dziegciu. „Mimo, iż osoby 45+ mają większą wiedzę zawodową, to ze względu na mniejszą skłonność do edukacji jej nie rozwijają, nie dostosowują do potrzeb gospodarki, co w konsekwencji powoduje, iż mają problemy z utrzymaniem swojego dotychczasowego zatrudnienia czy ponownego wejścia na rynek pracy” – czytamy w przeprowadzonym kilka lat temu przez Iwonę Kukulak-Dolatę badaniu „Pracownicy w wieku 45+ w opinii pracodawców”.
Do tego dochodzi jeszcze przekonanie o „mniejszej dynamiczności” starszych pracowników i obawie przed wyzwaniami. Ale ten zestaw wad starszych pracowników blednie przy ich zaletach. Z wspomnianego badania wynika, że jakość pracy pracowników w średnim (i zaawansowanym) wieku jest oceniana wyżej niż ich młodszych rywali. Przeświadczenie, że starsi więcej chorują, jest błędne: statystycznie spędzają na zwolnieniach tyle samo czasu, co świeżaki po studiach. Ten sam brak dynamiki przekłada się na większą lojalność wobec firmy, więc pracodawca jest zmuszony wybierać: młody wilk, który odejdzie w każdej chwili, czy starszy niedźwiedź, może i mniej zwinny, ale stanowiący oparcie.
– Wszystko zależy od tego, czym się firma zajmuje i jaką ma strategię, jeżeli chodzi o zatrudnianie. Są firmy, którym zależy na tym, żeby przechwytywać ludzi młodych, najlepiej zaraz po studiach. Bo łatwiej ich ukształtować na potrzeby danej korporacji i, wbrew pozorom, są w stanie na więcej się zgodzić, by mieć np. znaną firmę w CV. Są też firmy, w których wiedza i doświadczenie nie odgrywają tak wielkiej roli, jak zapał i ambicje – mówi INN:Poland Maria Zakrzewski, prezes Great Place To Work. Według niej, mamy do czynienia z wieloma stereotypami: np. że w branży IT jest mnóstwo młodych ludzi. – Z naszych badań wynika, że wcale nie jest ich tam wielu. To branża, w której właśnie doświadczenie gra wielką rolę – podkreśla.
Od millenialsów uciec się nie da
– W tej chwili millenialsi dominują na rynku pracy, więc nie ma szansy, żeby się nimi nie zajmować i nie patrzeć, jak wygląda ich aktywność. Oczywiście bez szufladkowania. Oni po prostu wnoszą zupełnie inny sposób komunikacji, inaczej więc trzeba podchodzić do zarządzania nimi, stawiania celów i motywowania. Bez tego nie pójdziemy dalej – mówi z kolei w rozmowie z INN:Poland Anna Muszyńska-Jurkow, szefowa HR w firmie Payback. Najnowsze badania prowadzone przez rekruterów na całym świecie wskazują, że millenialsi niedługo będą najliczniejszą grupą pracowników, ale wcale nie najważniejszą. Podporą wielu firm są i będą pracownicy starsi.
Millenialsi są przyszłością, imigranci mogą być tymczasowym panaceum. Jednych i drugich nie starczy jednak, by zaspokoić potrzeby rynku, jeżeli gospodarka ma się dalej rozwijać. – Osoby w wieku powyżej 45. czy 50. roku życia będą odgrywały w firmach coraz większą rolę. Ale nie jest to jeszcze ten moment, my w Polsce jeszcze do tego nie doszliśmy. U nas jest ciągle mocna walka o młodych ludzi i nie mam poczucia, że mamy deficyt, który musimy wypełniać starszymi pokoleniami. Ale ten moment na pewno nadejdzie – mówi Muszyńska-Jurkow.
– Dyskusja o tym, jak potraktować te starsze pokolenia, jest ciągle przed nami. Tym bardziej, że – jak wynika z moich obserwacji – osób starszych w prywatnych firmach praktycznie nie ma. Gdziekolwiek nie pójdziemy, to 45 lat wygląda na późny wiek, dominują młodzi ludzie. I często zastanawiam się, gdzie się podziewają osoby w starszym wieku – mówi rekruterka. – Są firmy, w których ich nie widać, ale i firmy, w których widać tylko takie, wszystko zależy od tego, jak firma się pozycjonuje, jakie ma potrzeby, do jakiej grupy odbiorców próbuje trafić – mówi z kolei Zakrzewski.
Podejście mentora
Millenialsi to ludzie urodzeni w latach 1984 – 2004. Ludzie przełomu wieków. Ich poprzednikami są baby boomers, osoby urodzone w powojennych latach wyżu demograficznego (1946 – 1964) oraz pokolenie X (1965 - 1984). Tyle teoria. Pokolenie Y to dzieci baby boomersów albo pokolenia X. Sęk w tym, że definicja millenialsów jest tak szeroka, że mimo wielu publikacji nie dało się stworzyć ich pełnego obrazu. Są rzutcy, ale wycofani. Pewni siebie, ale nieśmiali. Wiedzą czego chcą, ale często mieszkają z rodzicami, bo tak im wygodnie.
Sprawiają też spore kłopoty branży HR. Owszem, bywają wśród nich zacni pracownicy, ale wielu potrafi wycinać niezłe numery podczas rozmowy o pracę. Wielu z nich spóźnia się, część nie przychodzi w ogóle, bo znaleźli coś innego, ich wymagania finansowe są wygórowane, a umiejętności niewielkie. Według socjologów najlepiej wykształcone jest pokolenie X, zaś baby boomersi mają największe doświadczenie, głównie z racji wieku.
– Są trendy, które się powtarzają, natomiast to jest bardzo zróżnicowana grupa. To, co dla tych ludzi jest wspólne, to sposób przyjmowania informacji i funkcjonowania w świecie oraz dostęp do technologii. Nowoczesne narzędzia komunikacji bardzo się upowszechniły w ostatnich czasach i nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić świata na przykład bez social mediów. Tego typu aspekty musimy wplatać w działania HR – mówi nam Anna Muszyńska-Jurkow.
Ale jeśli chodzi o naukę uniwersalnych zasad i twardej wiedzy, dzisiejsi pracownicy „w wieku średnim” są niezastąpieni. Co są w stanie przekazać millenialsom? – Spokojniejsze podejście do podejmowania decyzji, dystans do informacji, nie ekscytowanie się nimi. Trochę mniejszą emocjonalność. Te osoby cechuje wiedza połączona z doświadczeniem, one rozumieją, że pewne rzeczy się zdarzają i nie zawsze trzeba drzeć szaty, tylko spokojnie przeanalizować lub zrobić krok wstecz. Wprowadzają spokój w miejsca, które cechuje duża emocjonalność i skoki zachowań – twierdzi Anna Muszyńska-Jurkow.
