Koszmar podroży służbowych. Pytamy, co naprawdę kryje się za fajnymi zdjęciami na Instagramie

Wszyscy zrelaksowani i wypoczęci. Jeżdżą w egzotyczne miejsca, zwiedzają świat i nic za to nie płacą. Brzmi jak marzenie, prawda? W dodatku w dobie mediów społecznościowych wszystkim możemy się pochwalić w czasie rzeczywistym. I ludzie skwapliwie z tego korzystają. Sam hasztag "businesstravel" ma na Instagramie niemal 400 tys. zdjęć. Tu fotka na Insta, tam zdjęcie na fejsa. W komentarzach pojawiają się głosy zazdrości: „o takiemu to dobrze”. Tyle że nie do końca.

– Piwo nad basenem to często jedyne, na co mogę sobie pozwolić po całym dniu pracy w delegacji – oponuje Michał, 29-letni inżynier, który w wyjazdach służbowych spędza czasami większą część miesiąca.

Michał opowiada, że początkowo był zachwycony wizją ciągłego jeżdżenia po Polsce i Europie. – Firma płaci za paliwo albo przeloty. Nocuje w 4-gwiazdkowych hotelach. Łatwo się w tym zatracić, to działa jak narkotyk. Minusy dostrzega się dopiero po czasie – dorzuca.

Ich dociekania sprowadziły się w gruncie rzeczy do prostego researchu i zebrania wielu prac na temat efektów częstych podróży w jednym miejscu. Na podstawie tego co znaleźli, naukowcy wyróżnili 3 rodzaje konsekwencji, jakie dotykają podróżnych.

Pierwsza z nich tyczy się efektów fizjologicznych. Nie chodzi tu rzecz jasna o drobne niedogodności w rodzaju zesztywniałych nóg. Problemem jest jet lag, czyli dolegliwości w rodzaju senności i zmęczenia wynikające z pokonania wielu stref czasowych w krótkim czasie. Częste narażenie na jet lag przyspiesza starzenie, zwiększa ryzyko ataku serca i udaru.

Efekty zmiany strefy można odczuwać nawet do 6 dni po przylocie w postaci zaburzeń koncentracji i nastroju. Rzecz do zaakceptowania w kontekście 2-3 tygodniowych wakacji. Gorzej, jeżeli na drugiej półkuli będzie nad dane spędzić ledwie kilka dni. Ciągłe podróżowanie bezlitośnie obchodzi się też z naszym wyglądem.

– Od siedzenia na dupie robisz się leniwy i rozlazły – mówi wprost Michał. – Dużo trudniej dbać o kondycję i formę. Jeżeli jeździsz po Polsce samochodem, to w trasie możesz zjeść głównie fast foody. Nie jest to jakieś ultra fit jedzenie.

Problemy z wagą miał też Kuba, 43-letni handlowiec, który w rozjazdach po Polsce spędza 3 dni w tygodniu. Do tego dochodzą regularne eskapady do Holandii – mniej więcej 2-3 razy w miesiącu.

– Na początku miałem ogromny problem z utrzymaniem wagi. Teraz planuję podroż też pod kątem jedzenia, patrzę, gdzie mogę się zatrzymać. O fitnessach mogę zapomnieć, za mało czasu – mówi.

Częsta jazda samochodem po kraju spowodowała, że nabawił się schorzeń kolan i lędźwi. W przeciwieństwie do Michała, po całym dniu pracy nie może jednak liczyć na dobre hotele, bo z noclegami musi się zmieścić w ograniczonym budżecie.

– Przez oszczędności zdarzały mi się różne historie. Trafiałem np. do hoteli, gdzie całą noc trwały imprezy firmowe. Niektóre pokoje okazywały się też stare i brudne – wspomina.

Opowiada też, że jego koledzy potrafią zrezygnować z takiego noclegu opłaconego przez firmę, jeżeli tylko są w stanie tego samego dnia wrócić do domu. Bo w hotelu jest zwyczajnie nudno.

– Samotny wieczór w hotelu to jedno z bardziej przygnębiających doświadczeń w życiu. Schodzę do hotelowych restauracji nawet nie dlatego, że jestem głodny, ale żeby poczuć, że jestem w towarzystwie innych ludzi. Nawet jeżeli są mi całkowicie obcy, a szczytem konwersacji jest small talk o jakości potraw ze szwedzkiego stołu – opowiada Michał.

Momentalnie pojawiają się wtedy wrzutki na Facebooka i Instagram? – Fajnie wrzucić zdjęcie z wyjazdu od czasu do czasu. Człowiek ma poczucie jakiegoś kontaktu ze znajomymi, nawet jeżeli wyraża się przez lakoniczne komentarze, lajki i serduszka – mówi Michał.

Przez wieczną nieobecność cierpią też relacje z rodziną, znajomymi i żoną albo dziewczyną. – Trudno jest się złapać ze znajomymi. Życie prywatne musi się podporządkować pracy, bo przecież nie zawsze wrócimy z wyjazdu na 16.30. Właściwie, to praktycznie tak się nie zdarza – podkreśla Michał.

I dodaje, że wystarczy, że delegacja wydłuży się o jeden dzień i już pojawiają się narzekania ze strony partnerki. – Potem to się zaczyna nakręcać. Mam znajomych, którzy wracają do domu, słyszą narzekania ze strony żon, więc się emocjonalnie dystansują. To łatwe, bo za chwilę czeka ich kolejny wyjazd. I związek zaczyna przygasać. Poradzić sobie z kryzysem małżeńskim w takich warunkach to duże wyzwanie – podkreśla Michał.

Kuba kombinuje inaczej. Z dziećmi łapie się za pomocą smartfonów w trakcie drogi, przemierzając autostrady. – Dzięki temu mogę zachować w miarę stały kontakt z dziećmi – komentuje.

– Lubię jeździć i poznawać nowych ludzi. W swoim życiu zwiedziłem większość miejsc w Europie, choć kilka zakątków jeszcze się uchowało. Gdybym nie musiał już wyjeżdżać w celach służbowych, zacząłbym to robić już zupełnie prywatnie – przyznaje Kuba.

Michał dodaje - „to jednak wciąż podróże”. – Możesz poznać ciekawych ludzi, mimo wszystko coś obejrzeć. Trzeba tylko znaleźć w sobie trochę siły i nawet, jeżeli jest się zmęczonym, wyjść z hotelu na dłuższy spacer. No i trzeba postawić sobie limit, dla mnie to 3 dni tygodniowo – opowiada.

Może się więc okazać, że podróże służbowe, choć niepozbawione wad staną się niepostrzeżenie udziałem dużej części z nas. – W ciągu następnych 10-15 lat jest bardzo możliwe, że będziemy toczyć procesy sądowe przeciwko firmom, które nie podejmują działań mających na celu ograniczenie podróży służbowych pracowników – prognozują uczeni. Bo ciemnej strony częstych podróży nie wynagrodzą nawet rekordowe zasięgi na Insta.