Piękna bestia, której nikt nie chce. Nie skreślajcie jeszcze Huaweia

Ten tort, choć mniejszy, wciąż ma mnóstwo lukru. Wcześniejsze modele mają Androida i tu nic się nie zmienia, wielu użytkownikom wystarczą jeszcze na dłuższy czas.

Dlatego inne chińskie słonie (na rynku smartfonów), jak Xiaomi, Oppo, Vivo na czarną listę nie trafiły i z Androida mogą czerpać pełnymi garściami. Wyobrażam sobie, że zacierają ręce z radości, bo jak Huawei, mają kompetencje by rywalizować na wrażliwych na cenę rynkach środkowo-europejskich, do tego mają Androida.

Historia zna wiele przypadków wielkich, którzy się na tym wyłożyli. Pomijając dawny RIM, który nie miał szans, przecierając zaspane oczy, porwał się na to Microsoft. Próby wprowadzenia Windows Phone, później eksperymenty, Nokia, Nokia Lumia, sama Lumia. Do tego Stephen "Koń Trojański" Elop. To była pełna błędów akcja, góra pieniędzy wyrzuconych w błoto.

Nie wyszło także dlatego, że Microsoft nie kojarzył się użytkownikom jako producent sprzętu. Do dziś, choć produkuje, nie celuje w masowego użytkownika - linia Surface to piekielnie dobre i jeszcze droższe sprzęty - linia dla wąskiego grona użytowników, zbliżona do macbookowej.

Huawei z kolei użytkownikom kojarzy się przede wszystkim jako producent. Huawei mnóstwo o nich wie - dane gromadzone przez całe generacje smartfonów w rękach Europejczyków. Huawei ma know-how, potężne zaplecze finansowe do ratowania segmentu komórek (a pamiętajmy, że prowadzi inne, wysoce lukratywne biznesy). Wreszcie, ma jakieś pole manewru, by rywalizować ceną, nawet bez Androida na pokładzie, na bardzo wrażliwych na to rynkach.

Trudno spekulować, co dalej. Firma na razie uniosła gardę i przyjmuje ciosy, mniej lub bardziej celne. Przygotowuje się. W obliczu wciąż trwających i niewiadomych przepychanek mocarstw, rewolucyjna zmiana narracji czy sytemu mogłaby zrobić więcej złego niż dobrego, gdyby mocarstwa się jednak dogadały prędzej niż później.