Czy Sillicon Valley i Sillicon Fen mogą nas czegoś nauczyć?

Sillicon Valley, jeszcze w latach 40-tych słoneczna dolina pełna owocowych sadów, a krzemu najwięcej było tam na kalifornijskich plażach. Stanford, dzięki swoim genialnym naukowcom, którzy podczas drugiej wojny światowej zasłużyli się odkryciami dla wojska, dał początek nowemu Parkowi Naukowemu Stanforda. Pierwsze plany zakładały komercyjne wykorzystanie terenu, aby podreperować nadszarpnięty wojną budżet uniwersytetu. A potem powstał już master plan.

Park miał za zadanie przyciągać najlepsze technologiczne firmy, nie tylko te zakładane przez absolwentów czy naukowców, których pracownicy mogli potem uczęszczać na dedykowane kursy i studia (w tym doktoranckie) na Uniwersytecie Stanforda. Już w 1956 roku park stał się główną światową siedzibą powstałej w garażu firmy – Hewlett-Packard. Ale dopiero Bayh-Dole Act z 1980 r. dający, w przypadku projektów finansowanych ze środków publicznych, prawa do wynalazku uczelni (która musiała dzielić się nimi z wynalazcami), przedsiębiorstwu bądź instytucji typu non-profit, rozpoczął proces udanych transferów technologii powstających na Stanfordzie. Transfery – takie jak np. Google – na dobre wpisały się w krajobraz Doliny Krzemowej.

Sillicon Fen, jak czasem nazywa się klaster wyrosły wokół Uniwersytetu w Cambridge, czerpał z doświadczeń Parku Naukowego Stanforda. W tym przypadku działania Cambridge były odpowiedzią na regulacje rządowe laburzystów wprowadzone w 1964. Ich celem było skłonienie uniwersytetów do ścisłej współpracy z przemysłem na rzecz transferu technologii, co w dalszej perspektywie skutkować miało zwiększeniem inwestycji w badania podstawowe i nowe technologie. Trinity Hall (najstarszy i jeden z najlepszych w strukturze Cambridge) – największy wówczas posiadacz ziemski w Anglii – dedykował część swoich gruntów pod budowę Parku Naukowego Cambridge.

Dwa podobne case studies: wiodące uniwersytety, impuls z zewnątrz, szansa na rozwój i finansowanie dostrzeżona we współpracy z przemysłem. Bo jak pokazuje fenomen Cambridge, nie potrzeba słońca, a centrum innowacyjności może powstać na mokradłach (ang. fen - mokradła).