Jeśli chcesz wyrobić sobie markę, zapomnij o kompleksach

Czy to moda? A może potrzeba, by dać się poznać na coraz bardziej nasyconym rynku ludzi pracujących na podobnych stanowiskach. Może to powrót do korzeni, gdzie o dobrych usługach, mistrzach rzemiosła, czy muzykach, wieści rozchodziły się z miasta do miasta. Dziś jest podobnie, tylko wieści szybciej się rozchodzą i bardziej globalnie niż kiedyś.

Gdy kilka lat temu robiłam certyfikację, w Stanach była to już norma. W końcu świadomość siły własnego nazwiska dociera również do nas. Zanim to stało się znane, odkryła to na przykład Pani Irena Eris. Dziś mamy też np. lody Grycan, Kulczyk Holding – biznesy firmowane własnym nazwiskiem. I pojawia się tego coraz więcej. Gdy rozejrzy się Pan dookoła i porozmawia z ludźmi, dostrzeże Pan pewien sposób myślenia: siła pracownika jest postrzegana przez pryzmat siły marki firmy, w której pracuje. A co się stanie, gdy pracownik zostanie zwolniony lub odejdzie? Czy to oznacza, że jego wartość spada do zera? Absolutnie nie, ale ważne jest, by otoczenie również o tym wiedziało.

Ależ to jest bardzo logiczne! Mądry manager wie, że jeśli zablokuje rozwój osobisty pracownika, to ten pracownik zacznie szukać szczęścia gdzie indziej. Proszę zauważyć, że podejście head hunterów zmienia się. Już nie kompetencje twarde mają kluczowe znaczenie, bo tego można wyuczyć. Zaczynają liczyć się kompetencje miękkie: samoświadomość, wizja własnego życia, konsekwencja w dążeniu do celu, lojalność… To są cechy pożądane.

Dan Schwabel w książce „Personal Branding 2.0” pisze jednak, że „drogą do rozwoju zawodowego nie jest już lojalność wobec firmy, ale ciągła zmiana pracy”.

To jest całkiem niezła książka dla kogoś, kto chce wiedzieć, o co w tym personal brandingu w ogóle chodzi, ale nie traktowałabym jej jako punktu odniesienia. Częsta zmiana pracy sprawia wrażenie, że osoba jest wciąż poszukująca, nie wie, czego chce, życie jej jeszcze nie ukształtowało. Dla firmy nie jest to najlepsza inwestycja. Dlatego osobie, która poważnie podchodzi do budowania swojej marki nie udzieliłabym takiej rady. Myślę też, że jest to pewien skrót myślowy. Nie chodzi o lojalność pracownika na całe życie, tylko tu i teraz, dopóki współtworzę firmę, w której pracuję. I pozostaję w dobrych relacjach, kiedy odchodzę.

Reputacja, dzięki której jesteśmy postrzegani jako osoby godne zaufania, to duża część silnej marki osobistej. I jedno, i drugie budujemy na tych samych fundamentach: to bezkompromisowość w kwestii wartości, zaufanie i wiarygodność. Zaufanie również jest bardzo ważne. Najdłużej się je buduje, ale też najszybciej można je utracić.

Czyli myśląc o personal brandingu, o jakiej idei myślimy?

Szlifuj i doskonal tylko te kompetencje, które masz w naturalny sposób ukształtowane na wysokim poziomie. Akceptuj te niedoskonałości, które możesz i zmieniaj te, które ci przeszkadzają. Nie kreuj fałszywego wizerunku, bo wizerunek nie sprzedaje, marka sprzedaje. Są osoby i firmy, które mają wykreowany wizerunek i to może nawet krótkotrwale skusić czy otwierać drzwi, ale nikt ich nie poleca. Ich sposób to ciągłe poszukiwanie nowych odbiorców, których kusi "idealny wizerunek".

Trochę tak, ale oddaje istotę rzeczy. Żyjemy w czasach, w których zrobienie Ironmana, czy wejście na Mount Everest już nie robi takiego wrażenia. Jestem zdania, że jedyne, co może nas obecnie wyróżnić, to oryginalne myśli oraz wyrazisty sposób, w jaki je komunikujemy. Prawie wszystko da się naśladować, ale nie da się podrobić czyjegoś charakteru, osobowości, ekspresji. Wykład, usługa ta sama, ale emocje i wrażenia odmienne.

Czyli wartości, osobowość… Czego jeszcze potrzebujemy do zbudowania silnego osobistego brandu?

Od zawsze powtarzam, że silną markę buduje się offline. Media społecznościowe służą jedynie do komunikacji. Jak przejrzymy listę influencerów na LinkedIn, czy topowych użytkowników Twittera, to wnioski nasuwają się takie, że ci ludzie są śledzeni w Internecie, bo w życiu już coś osiągnęli. Oczywiście, wyjątkami są blogerzy, którzy swój kapitał stworzyli w sieci, jednak ich marki są na bieżąco weryfikowane przez użytkowników oraz innych blogerów. Ale w gruncie rzeczy – i to słyszę od przedsiębiorców, z którymi spotykam się przy różnych okazjach – liczy się realne wrażenie, siła uścisku dłoni i pierwsza rozmowa. To buduje relacje. Internet tylko przekazuje treści. Weryfikacja następuje w kontakcie osobistym. I tu przechodzimy od wyobrażenia innych o nas do momentu prawdziwej oceny wartości naszej marki.