Prace polskiego naukowca przyczyniły się do sukcesu tegorocznych laureatów Nobla z fizyki. Znamy nazwiska zwycięzców

– Dawno, dawno temu, w odległej galaktyce, dwie masywne czarne dziury splotły się w śmiertelnym tańcu. Krążąc wokół siebie, coraz szybciej i szybciej, wirowały z prędkością równą połowie prędkości światła, aż wreszcie zderzyły się i zmieszały, formując jeszcze masywniejszą czarną dziurę. Ten moment odbił się echem w przestrzeni i czasie, gdy fale grawitacyjne pędziły przez kosmos, niosąc informację o tym, co właśnie się wydarzyło – opowiadała Olga Botner z komitetu noblowskiego.

Co ciekawe, teoretyczny fundament ich prac to zasługa kontynuatorów dzieła Alberta Einsteina, a wśród nich polskiego profesora Andrzeja Trautmana, który w 1958 roku stworzył teoretyczne prace na temat przyszłych detektorów fal grawitacyjnych. Thorne i Weiss podchwycili tę myśl już w 1975 roku, podczas nieformalnych pogaduszek w trakcie jednej z konferencji naukowych. Los sprawił, że dwaj badacze współdzielili pokój hotelowy i mogli dyskutować do woli.