Uczą innych, jak założyć własny ogródek w mieście. "Uprawiamy warzywa na kostce brukowej"

Absolutnie nie. Nasze podwórko jest całe wybetonowane, ale uparłyśmy się i postawiłyśmy na nim pierwsze grządki. Zrobiłyśmy je ze skrzynek po jabłkach, które napełniłyśmy ziemią i zasadziłyśmy tam paprykę i pomidory.

Ależ skąd! Nawet nasze dwie rodziny nie są w stanie wyżywić się tą ilością warzyw i owoców. Tyle że nam nie chodzi o to, żeby się naszymi zbiorami najadać. Traktujemy to jako sposób na spędzenie wspólnego czasu z dziećmi, a jednocześnie naukę dla nich. Każda wyprawa do ogródka przypomina im, że warzywa nie rosną w supermarkecie opakowane w plastik, tylko w ziemi i że jest to długotrwały proces.

Z roku na rok mamy coraz więcej znajomych osób w kamienicy. Poznajemy kolejnych sąsiadów: zarówno osoby, które mieszkają tu od lat, jak i nowych mieszkańców. W tym roku organizujemy po raz pierwszy Dzień Sąsiada, który nigdy by się nie odbył, gdyby nie ogródek.

Ale one przecież nie są nasze! Zakładając ogródek wiedziałyśmy, że chociaż to my się angażujemy w prace nad nim, wszystkie plony są wspólne. Przyświeca nam idea ogrodnictwa społecznego, które jest nam bardzo bliskie.

Wydaje nam się, że ta potrzeba ostatnio jest bardzo silna. Mamy ogromny problem z zanieczyszczeniem, dostawą wody, śladem węglowym naszej żywności. Absurdem jest, że z końca świata ściągamy pomidory, podczas gdy moglibyśmy je uprawiać pod własnym oknem.

Jak się go zrobi z głową, to tak. Nasz ogródek w tym momencie nie wymaga od nas żadnej pracy oprócz tego, że podczas upałów musimy go podlać dwa razy w tygodniu. No i musimy zbierać plony. Oczywiście na początku trzeba wszystko przygotować, jednak istnieją rozwiązania ogrodnicze, które cały proces ułatwiają. My na przykład ściółkujemy ziemię pod roślinami słomą, żeby gleba dłużej trzymała wilgoć, a chwasty nie miały szansy wyrosnąć.

Wiadomo, że im jest więcej zaangażowanych osób, tym jest łatwiej. My mamy komitywę, bo jestem ja, jest Dominika i jej rodzina, sąsiedzi, więc jak wyjeżdżamy, to zawsze można kogoś poprosić, by zerknął na grządki.

Tak, zdecydowanie widać taki trend. Przedsiębiorstwa są coraz bardziej świadome ekologicznie, mają programy wewnętrzne dotyczące zdrowego życia w mieście i poszukują nowych form szerzenia tej wiedzy. Podczas warsztatów pracownicy świetnie się bawią sadząc zioła lub pomidory w skrzynce na firmowym tarasie. Cieszy nas, że coś, co jeszcze kilka lat temu było niszą, teraz powoli staje się atrakcyjne dla sporej rzeszy mieszkańców miast i że my mamy w tym swój udział.

Praca z ziemią w ogrodzie działa na człowieka terapeutycznie. Liczne badania wskazują, że podczas prac ogrodowych wyciszamy się, relaksujemy. To dlatego szpitale często przy swoich placówkach mają ogrody dla pacjentów.

Kasia urodziła się i wychowała w mieście, natomiast teraz jej mama ma swój ogródek i wymienia się z nią doświadczeniami. Dominika z kolei przez całe dzieciństwo mieszkała na wsi i co roku obserwowałam prace w ogrodzie.

Nie ma jednej prostej odpowiedzi, bo każdy ma inne możliwości. Tak naprawdę, to na początek wystarczy doniczka, ziemia i nasiona. Warto zacząć od parapetu, potem przejść na balkon, a jeśli tylko jest taka możliwość, wyjść z uprawami na zewnątrz. Można mieszkać w bloku czy w kamienicy i naprawdę wcale nie trzeba mieć pięknego trawnika czy kawałka zaoranego pola. My miałyśmy tylko kawałek podwórka wyłożonego kostką brukową i to już wystarcza, żeby postawić skrzynki albo grządki podniesione i już można zacząć działać.