Mikroplastik nasz powszedni. Tygodniowo zjadamy go tyle, ile odpowiada karcie kredytowej

Katsiaryna Pabortsava i Richard S. Lampitt opublikowali w Nature niepokojący artykuł. Dostrzegli różnicę pomiędzy ilością plastikowych odpadków trafiających do Atlantyku, a zauważalnymi w nim śmieciami z tworzyw sztucznych. Biorąc pod uwagę, ile do niego wyrzucamy plastiku, ocean powinien być w niego obfitszy.

– Biorąc pod uwagę, że plastik innej wielkości i innego rodzaju może być znaleziony głębiej w oceanie i w osadach, nasze wyniki wskazują, że dopływ i zasób oceanicznego plastiku jest znacznie wyższy, niż uprzednio zakładano – czytamy w artykule.

Czym jest mikroplastik?

Mikroplastik to drobiny tworzyw sztucznych, których długość nie przekracza 5 milimetrów, choć w cytowanym badaniu naukowcy przyjęli granicę od 10 do 1000 mikrometrów, czyli od 0,01 do 1 milimetra.

Dotychczas największe zarejestrowane skupisko sztucznych drobin odnotowano w Morzu Śródziemnym. W jednym metrze kwadratowym osadu pobranego z dna znajduje się nawet 1,9 mln kawałków mikroplastiku.

To nie dziwi, biorąc pod uwagę, że ten zbiornik jest jednym z najbardziej zanieczyszczonych mórz na świecie. Sprzyjają temu miliony ludzi żyjących na jego wybrzeżu, liczne rzeki znajdujące w nim swoje ujście i niewielka wymiana wody z oceanem. Niestety Bałtyk jest w podobnej sytuacji.

Z oceanu na stół

W INNPoland opisaliśmy, że pod kątem mikroplastiku przebadano ryby występujące w naszym morzu. Wyniki były zatrważające.

Cytowana przez "Gazetę Wyborczą" ekspertka zwracała wtedy uwagę, że spożycie samych kawałków mikroplastiku z rybą robi niewielką różnicę w naszej diecie, która i tak jest przebogata w plastik. Zresztą ryby i tak, prędzej czy później, wydalają cząsteczki tworzyw sztucznych ze swojego organizmu do wody.

Problem jest jeszcze poważniejszy u zwierząt. Rosyjscy naukowcy sprawdzili, co jedzą niedźwiedzie polarne. Igor Mizin, dyrektor Arktycznego Parku Narodowego, znajdującego się na Nowej Ziemi powiedział agencji Interfax, że jedna czwarta pożywienia białych misiów... to plastik.

Ludzie są w niewiele lepszej sytuacji. Z badań, na które powołuje się WWF wynika, że co tydzień zjadamy 5 gramów mikroplastiku. Taka ilość jest równa masie karty kredytowej. Rocznie wprowadzamy z żywnością do swojego organizmu ponad ćwierć kilograma tworzyw sztucznych.

Każdy dokłada swoją cegiełkę

WWF wyjaśnił jak plastik może się znaleźć w oceanie. Dotyczy to nawet osób mieszkających setki kilometrów od wybrzeża. Jednym ze źródeł jest wyrzucanie tworzyw sztucznych do zwykłego kosza, zamiast przeznaczać je na recykling. Puste opakowania są lekkie i mogą zostać bez trudu zdmuchnięte ze śmietnika przez wiatr. Potem wpadają do rzek i kanałów, a stamtąd prosto do morza.

"Los Angeles Times" powoływało się na badania zgodnie z którymi największym winowajcą zanieczyszczenia zatoki kalifornijskiej w plastikowe drobinki były... opony samochodów. Deszcze zmywały drobinki startych na jezdni opon wprost do akwenu.

Do zaskakujących źródeł zanieczyszczenia plastikiem należą deszcze. Amerykański geolog odkrył drobiny tworzyw sztucznych w nieprzystępnych odcinkach Gór Skalistych. Dostały się tam razem z opadami. To odkrycie zaniepokoiło świat nauki i zastanawia co do skali przenikania mikrowłókien do ekosystemu.

Czy plastik zagraża zdrowiu?

Wciąż mamy za mało danych, by w pełni określić wpływ mikroplastiku na zdrowie ludzi. W ubiegłym roku WHO zaapelowało o prowadzenie badań w tym zakresie. Szczególnie dotyczyło to drobinek zawartych w wodzie pitnej.

Wiemy, że dodatki powiązane z mikroplastikiem takie jak na przykład bisfenol A są dla nas szkodliwe. Dostają się do naszego organizmy przez pożywienie czy wodę. Dlatego czekając na wyniki dalszych badań powinniśmy być ostrożni i dla prawdopodobnego dobra środowiska i nas samych, ograniczać użycie plastiku na rzecz tworzyw biodegradowalnych.