Reklama.
Badacze z McGill University przeanalizowali wzorce ćwierkania kilkunastu gatunków ptaków, m.in. zięby zwyczajnej, wróbla bagiennego i dzikiego kanarka. Jak się okazuje, ich śpiew budowany jest w podobny sposób, co ludzkie wypowiedzi: im dłuższa jest wyśpiewywana fraza, z tych krótszych pojedynczych dźwięków się składa.
Śpiew ptaków a mowa ludzka
Przywodzi to na myśl tzw. prawo Menzeratha-Altmanna: zauważoną przez językoznawców prawidłowość, zgodnie z którą im krótszy jest wydawany przez człowieka dźwięk, tym dłuższa jest konstrukcja, w której się on pojawia. U ludzi zasada ta usprawnia komunikację – pozwala bowiem budować zróżnicowane wypowiedzi.Co jednak ciekawe, podobne wzorce ptasiego śpiewu zaobserwowano zarówno wśród osobników żyjących na wolności, jak i wśród tych, które dorastały w hodowli.
Badacze ostrzegają jednak przed pochopnym wyciąganiem wniosków ze swoich obserwacji: niekoniecznie oznaczają one, że ptaki mają podobną zdolność do porozumiewania się pomiędzy sobą jak ludzie. Sylabizowanie może wynikać po prostu z fizycznych ograniczeń.
– Możliwe, że te wzorce komunikacji, które widzieliśmy u ptaków śpiewających, są spowodowane fizycznymi predyspozycjami i ograniczeniami – podkreśla Jon Sakata, współautor badania, którego wyniki ukazały się w piśmie "Current Biology".
Więcej ciekawych informacji znajdziesz na stronie głównej INNPoland.pl