Chciał być śmieciarzem, został doktorem chemii. Teraz "Naukowy bełkot" pokazuje jak powinno się promować naukę

Projekt crowdfundingowy Polaka już się zakończył, ale po paru dniach Dawid Myśliwiec już tylko liczył dodatkowe środki zebrane na ten cel. Za zdobyte pieniądze Myśliwiec planuje kupić lepszy aparat do nagrywania filmów i lepszy komputer, który pozwoli mu szybciej obrabiać zgrany materiał i wrzucać go na YouTube. A tam już przed monitorami czekają ciekawscy widzowie, gotowi poznać kolejne fascynujące odsłony w jego wykonaniu. Niewiele jest w Polsce osób, które tyle robią dla popularyzacji nauki w naszym kraju.

Efekt? Nauka w jego wydaniu jest ciekawa i zrozumiała, co więcej porywająca i żywa. Sam Myśliwiec ma nadzieję, że jego małe dzieła, sprawią, że ci którzy zapomnieli o swojej genetycznej, wręcz atawistycznej umiejętności zadawania pytań, na nowo ją w sobie odkryją. Bo jak mówi: „to właśnie istota nauki”.

– Generalnie rodzice nigdy mnie do niczego nie zmuszali, ale kiedyś powiedzieli mi coś, co utkwiło mi głęboko w pamięci – opowiada Myśliwiec. – Powiedzieli, że ktoś kto ma do czegoś talent, powinien go dobrze wykorzystać, bo inaczej to jest marnotrawstwo. Bo inni dostają dużo mniej i nawet gdyby chcieli, to nie mogą czegoś zrobić, ale jeśli ktoś może, a nie robi, to już wstyd – przekonuje.

– Zaczęło się od Lubelskiego Festiwalu Nauki, który dawał możliwość młodym naukowcom przedstawienia publicznie ciekawych projektów – wspomina Myśliwiec.

To było jednak pięć lat temu. Potem przyszły kolejne projekty i kolejne publiczne wykłady o nauce. – Nie zawsze było łatwo – opowiada autor „Naukowego bełkotu”.

– Zdarzało się tak, że wchodziłem na salę, a tam młodzież w dresach, techno lans i nosy w komórkach. Nikt nie zamierzał mnie słuchać, a mówienie w sposób entuzjastyczny do widowni, która demonstruje, jak bardzo ma to gdzieś, nie jest przyjemne. I raz jak tak mówiłem... a muszę dodać, że kompletnie nie mam talentu do wymawiania nazwisk holenderskich... opowiadałem o naukowcu, który nazywał się Huygens. I oczywiście jak zwykle wyartykułowałem jego nazwisko jako „Hujgens”, co nagle przyciągnęło uwagę rzeszy na sali. W ten sposób na trzy minuty zwróciłem uwagę gawiedzi i choć z jednej strony to mnie rozbawiło, to z drugiej zasmuciło, bo pomyślałem: „kurczę, nie każdy jest geniuszem, ale nikt nie chce być głupi, nie wierzę, że oni nie chcą wiedzieć, tylko po prostu nie spotkali wcześniej w życiu nikogo, kto by ich zainspirował, więc teraz reagują tylko na tego typu wypadki, jak Huygens właśnie”. I wtedy uświadomiłem sobie jak ważne jest przekazywanie innym wiedzy w ciekawy sposób, i że ja skoro ją posiadam lub umiem ją zdobyć, powinienem się nią dzielić – wspomina.

– Za każdym razem gdy przyjeżdżała śmieciarka, ciągnąłem babcię za rękę, by podążała ze mną jej śladem i ku mojej wielkiej radości nawet kilka razy udało mi się nią przejechać. Jak nie wiem kiedy się to pojawiło, tak nie wiem, kiedy umarło, ale śmieciarki mnie fascynowały – wspomina.

Na tworzenie nowych pytań i szukanie odpowiedzi, mały, a potem już młody Dawid miał sporo czasu, bowiem do nauki specjalnie się nie przykładał. Jak mówi, jakoś mu ona przychodziła z łatwością. Zwłaszcza matematyka. Więc zupełnie nie wie, dlaczego w liceum wybrał klasę o profilu humanistycznym. Tak czy siak maturę i tak zdawał z chemii. Wtedy już wiedział, że chce być lekarzem. To zresztą było też marzenie jego mamy. Ale do przyjęcia na medycynę zabrakło mu jednego punktu. Żeby nie przesiedzieć bezczynnie roku, zdał na Wydział Chemii. Po roku już wiedział, że może i zostanie doktorem, ale lekarzem już na pewno nie.

Zakochawszy się w chemii, Dawid Myśliwski od razu postanowił się dzielić zdobywaną wiedzą z innymi. Były więc rodzinne pokazy reakcji mentosów zmieszanych z colą light, saletry doprawionej cukrem, łebkami zapałek i kuchennymi przyprawami, od których prawie spłonęły mamine zasłonki. Były setki dziwnych eksperymentów, które nie wiadomo czemu służyły, ale ostatecznie zapewne nauce.

Nauka skrywa wiele tajemnic - dodaje. – Prawda jest jednak taka, że te z pozoru dziwaczne eksperymenty, jako składowa innych dodatkowych badań, są naprawdę istotne i dlatego tak ważne, by nie ograniczać się z pytaniami, nie oceniać, nie kategoryzować, być ciekawym... nieustannie i wciąż od nowa – wyjaśnia Myśliwiec.

Być może w przyszłości badania Dawida Myśliwca, nad wpływem pola magnetycznego na właściwości fizykochemiczne układów koloidalnych, nad którymi pracuje obecnie w ramach swojego doktoratu, przyczynią się do tego, że np. oczyszczanie ścieków stanie się łatwiejsze, dokładniejsze i bardziej ekologiczne, i ekonomiczne. Jeśli tak się stanie, to może los zatoczy koło i pewne marzenie z dzieciństwa, związane ze śmieciarką, znajdzie swoje ukoronowanie w pokrewnej działalności, bo też związanej z oczyszczaniem.

Wcześniej jednak na kanale Dawida Myśliwca ukażą się nowe filmiki, nakręcone w dużo lepszej jakości, za pomocą sprzętu ufundowanego młodemu pasjonatowi nauki przez polskich internautów. A w nich będzie ten sam przekaz, co zawsze: „uwolnijcie ciekawość, podążajcie za pasją i nie bójcie się patrzeć w słońce, choć Newton przez to prawie stracił wzrok”. Biorąc pod uwagę miliony wyświetleń jego filmików - zasada ta sprawdza się w popularyzacji nauki doskonale.