Ta firma z Poznania sprawiła, że to pracownicy płacą jej za zatrudnienie. "Podpisałbym wszystko, byle to skończyć"

Jakie to produkty? „Ubezpieczenia na życie, kredyty, produkty inwestycyjne, programy emerytalne, pakiety medyczne , IKE, IKZE” – podsumowuje prezes Szulc. – Przede wszystkim polisolokaty, szacuję, że to jakieś 90 proc. podpisywanych w firmie umów – twierdzi natomiast jeden z byłych pracowników spółki. Polisolokaty, które – ze względu na nie najlepsze skojarzenia na polskim rynku finansowych – jej pracownicy mają określać w rozmowach z klientami terminem „platforma oszczędnościowa”. Na nasze pytanie, czy „platforma oszczędnościowa” oznacza po prostu „polisolokatę”, prezes odpowiada wymijająco. – Używając nazwy platforma oszczędnościowa, mamy na myśli produkty systematycznego oszczędzania ukierunkowane na cele długofalowe, głównie emerytalne – odpisuje.

Zwał, jak zwał. Handel polisolokatami nie jest nad Wisłą nielegalny. Działalność multiagencji również. Problem polega na tym, że codzienność w Capital Innovation daleko odbiega od tego, czego dowiaduje się o firmie osoba przychodząca tam do pracy. Ale znowuż: po kolei.

Firma odcina się od tych zarzutów. – Nasza firma poszukuje pracowników na większości dostępnych portali rekrutacyjnych, używając jedynie prawdziwych i rzetelnych danych na temat potencjalnego zatrudnienia – skomentował Łukasz Szulc. Ale też o tym, ilu pracowników zatrudnia firma i jaka jest rotacja, informować nie chciał. – Dane o zatrudnieniu stanowią wewnętrzne informacje firmy i nie odbiegają one od średniej rynkowej dla branży – skwitował lakonicznie.

Jeżeli wziąć jednak pod uwagę, że z INN:Poland skontaktowało się przynajmniej sześć osób, które miały do czynienia z firmą w ciągu ostatniego roku, można śmiało przyjąć, że rotacja jest duża. Capital Innovation potrafi zresztą zrobić wrażenie: firma przedstawia się jako duży i doświadczony gracz na rynku finansowym, ma relatywnie elegancko przygotowaną witrynę internetową (choć niewiele mówiącą o działalności czy osiągnięciach firmy), rekrutowanych przyjmuje też w prestiżowym biurowcu Andersia Business Centre przy poznańskiej ulicy Andersa (aczkolwiek byli pracownicy twierdzą, że wynajmuje tam niewielką salkę na godziny, a na co dzień działa w mniej spektakularnej kamienicy).

I mamiły. – Byłam taka szczęśliwa, kiedy usłyszałam, że przechodzę na kolejny etap rekrutacji, a potem na kolejny – pani Monika, gdy w połowie ubiegłego roku podejmowała pracę w Capital Innovation, nawet nie była jeszcze na studiach. – Wszystko wyglądało, jak z bajki. Nawet zdjęcia z wyjazdów integracyjnych. Jak się potem zorientowałam na wszystkich było wyłącznie tych kilka osób, które realnie tam pracują, a nikogo kto dołączyłby z takiej rekrutacji, jak moja – dodaje. Drugi etap to test „kwalifikacji zawodowych”, trzeci etap – powtórka z informacji o firmie przekazanych podczas poprzednich spotkań.

Wspomniana kwota 500 złotych ma być rzekomo zaliczką na szkolenie, którego całkowity koszt jest szacowany na 3000 złotych. Brakujące 2500 złotych ma wykładać firma – jeżeli ktoś zrezygnuje w trakcie nadchodzących trzech miesięcy, będzie musiał firmie zwrócić wyłożoną przez nią kwotę. – Szkolenie kosztuje 3000 zł ze względu na konieczność zdania końcowego egzaminu państwowego na licencję w KNF – podsumowuje „elektromagnes”. – O tym, czym ma być ten egzamin i co ma dawać pracownikowi, nikt tak naprawdę jasno nie mówi – dorzuca.

Tak czy inaczej, zapis taki ma trafiać do umów-zleceń, jakie pracownicy podpisują z firmą na okres „szkolenia” (dopiero zwieńczenie szkolenia ma skutkować podpisaniem umowy o pracę). Jedynie jednostronne zwolnienie przez firmę zwalnia szkolonego z tego zobowiązania, wówczas przepada tylko "kaucja", czyli wspomniany 500-złotowy udział w kosztach szkolenia. – Już po dwóch czy trzech tygodniach wiedziałam, że nie zagrzeję tam miejsca – mówi pani Monika. – Pogodziłam się już z utratą tych 500 złotych – dorzuca. Historię opłat i szkoleń prezes Szulc podsumowuje krótko. – Jednym z typów szkoleń są szkolenia wymagane przez Komisję Nadzoru Finansowego do wykonywania czynności agencyjnych, za które firma nie pobiera żadnej opłaty – kwituje.

Pryska w końcu pierwotna, sielankowa atmosfera sukcesu. Pierwotnie służy ona do zachęcenia rekrutów do pracy, potem służy temu, by tym gorliwiej zachęcali kolejne osoby do kupowania "platform oszczędnościowych". Byli pracownicy Capital Innovation twierdzą, że opowieść o „najnowocześniejszej formie inwestycji” ma trafiać do laików. Podkoloryzowana narracja nie tylko pozwala podejść klienta, czasem na „platformy oszczędnościowe” skuszą się też sami świeżo upieczeni „pracownicy”. Inna sprawa, że porównania Capital Innovation z Amber Gold, jakie pojawiły się na stronach portalu wykop.pl, nie mają nic wspólnego z rzeczywistością – produkty w ofercie poznańskiej spółki są legalne, a Komisja Nadzoru Finansowego nie odnotowała skarg na firmę.

– Jeśli ktoś sobie radzi w miarę dobrze, to potrafi przez 2-3 tygodnie żyć w pięknej bajce – podsumowuje ten etap pracy „elektromagnes”. – Są zebrania, wręczane nagrody, wieszane na ścianach dyplomy, oklaski, filmy i gadki motywacyjne. Jednak sporo osób sobie nie radzi nawet ze znajomymi. Na każdego przychodzi prędzej czy później kryzys, bo znajomi się kończą i trzeba dzwonić i umawiać się z obcymi. Nawet jeśli są to osoby „z polecenia”, to i tak zwykle niechętne do spotykania się z handlowcem. Jeśli prezes i manager danego pracownika uznają, że ten jest perspektywiczny, to starają się przetrzymać go, pomagając w znalezieniu kontaktów albo wypłacając zaliczki przed wypłatą. Natomiast, jeśli ktoś nie wypełnia planu „szkoleniowego” (czyli niestety większość), to zwykle jest wzywany na dywanik i robi się mniej przyjemnie – dodaje.

Jak wygląda rozstanie z Capital Innovation? – Powiedziałem o moich wątpliwościach oraz, że chcę rozwiązać umowę za porozumieniem stron – wspomina G. Nie było takiej opcji, firma zagroziła roszczeniem na wspomniane 2500 złotych. Ostatecznie stanęło jedynie na przepadnięciu 500-złotowej kaucji. – Zgodziłem się na to, bo lepsze to niż 3000 złotych, którymi mnie straszył [prezes firmy – przyp. red.]. Kazał mi również napisać oświadczenie, że nie będę miał do Capital Innovation żadnych roszczeń finansowych ani niefinansowych, bo „inaczej nasza firma będzie miała roszczenia do Ciebie, a wiadomo co się z tym wiąże”. Tak zastraszony dawno nie byłem. Podpisałbym wszystko, byle skończyć z nimi współpracę. Podsumował naszą rozmowę słowami, których nie zapomnę jeszcze długo: uśmiechnij się, już po wszystkim. Gdy wyszedłem z ich biura, nigdy nie czułem się taki wolny, jak wtedy – ucina G.

Spotkania? – Każdy nasz współpracownik w ramach zawartej umowy, indywidualnie we własnym zakresie, organizuje sobie spotkania z potencjalnymi klientami. Co więcej, firma w żaden sposób nie ingeruje w miejsce, czas i relacje z potencjalnym klientem – dorzucał. Opowieści o atmosferze, naciskach na poddawanych szkoleniom pracowników, groźbach zwrotu zmarnowanych przez firmę na szkolenie pieniądzach prezes również podsumował krótko. – Powyższe stwierdzenia w żadnym stopniu nie odpowiada realiom stosowanym w Capital Innovation. Wszelkie zasady reguluję umowa zawarta pomiędzy firmą a współpracownikiem [pisownia oryg. – przyp. red.] – komentował, zaznaczając też, że „Capital Innovation nie ma żadnych sporów prawnych”.

Z drugiej jednak strony byli i obecni pracownicy spółki przemawiają niemalże jednym głosem – model biznesowy tej firmy wydaje się być oparty na stosowaniu rozmaitych sztuczek, skłaniających potencjalnych rekrutów do używania formalnych i nieformalnych sposobów zdobycia podpisanych umów. Ba, zasłaniając się tajemnicą firmową Capital Innovation raczej nie ułatwi dochodzenia prawdy: na pierwsze informacje, jakie pojawiły się na portalu wykop.pl firma miała zareagować pozwami o ujawnianie wewnętrznych druków firmowych (chodziło o ulotkę, jaką posługuje się poznańska spółka). – Trafiła się przypadkiem okazja z tą nieszczęsną ulotką, na którą pan Szulc zareagował w typowy dla siebie sposób – uzasadnia „elektromagnes” kontakt z INN:Poland. – Dlatego ruszyłem z tematem, a tłum wyciągnął widły.