Perseidy pojawiły się na nocnym niebie. Wyjaśniamy, co musisz o nich wiedzieć

Perseidy miały zostać opisane po raz pierwszy już w pierwszym wieku naszej ery przez chińskich astronomów. To oni mieli jako pierwsi opisać cyklicznie powtarzającą się latem aktywność meteorów. Musiało jednak minąć prawie 2 tys. lat, zanim dokładnie opisano sposób powstawania tego zjawiska. 

Perseidy to rój meteorów związany z kometą 109P/Swift-Tuttle, która pozostawia na swojej orbicie ślad w postaci pyłu i drobnych odłamków skalnych. Ziemia co roku przecina tę orbitę w sierpniu, a cząstki materii wchodzą w atmosferę z ogromną prędkością – około 59 km/s – spalając się i tworząc jasne smugi na niebie.

Powiązanie Perseidów z kometą Swift-Tuttle opisał po raz pierwszy włoski astronom Giovanni Schiaparelli w 1866 roku. 

Kometa obiega Słońce co około 133 lata. Ostatni raz przeleciała przez wewnętrzne rejony Układu Słonecznego w 1992 roku. Jej następny powrót nastąpi dopiero w 2126 roku. Mimo że jest teraz daleko, wciąż porusza się po swojej orbicie, a Ziemia co roku przecina pozostawiony przez nią "tunel" pyłu.

Choć meteory wydają się przylatywać z jednego miejsca na niebie – tzw. radiantu znajdującego się w gwiazdozbiorze Perseusza – w rzeczywistości są to odłamki komety, które ulegają spaleniu na wysokości ok. 80–100 km nad powierzchnią Ziemi. Stąd potoczna nazwa "spadające gwiazdy".

Perseidy zawdzięczają swoją nazwę właśnie gwiazdozbiorowi Perseusza. To właśnie z jego okolic na niebie – patrząc z Ziemi – meteory wydają się wylatywać w sierpniu.

W 2025 roku maksimum Perseidów przypada na noc z poniedziałku na wtorek (11/12 sierpnia) oraz z wtorku na środę (12/13 sierpnia). Najwięcej meteorów można spodziewać się tuż przed świtem – od około godziny 2:00 do 4:00 nad ranem.

W noc, kiedy Perseidy będą najbardziej aktywne, Księżyc będzie bardzo jasny – dokładnie w 84 proc. pełni. Jego światło utrudni dostrzeżenie "słabszych spadających gwiazd". Możliwe więc, że więcej meteorów będziemy mogli dostrzec w nocach poprzedzających szczyt aktywności Perseidów, kiedy aktywność Księżyca będzie mniejsza. 

Najlepszym miejscem do obserwacji są obszary oddalone od świateł miasta – parki narodowe, polany, plaże i wszelkie tereny wiejskie. W Polsce doskonałe warunki panują m.in. w Bieszczadach, nad Bałtykiem, w Borach Tucholskich czy na Mazurach.

Zanieczyszczenie świetlne w dużych miastach niemal uniemożliwia obserwowanie Perseidów. 

Jeśli uda ci się wyrwać na wycieczkę poza miasto, nie musisz korzystać z teleskopów ani lornetek – Perseidy są widoczne gołym okiem. Wystarczy koc albo leżak i odrobina cierpliwości.