10 grzechów głównych polskich inwestorów. „Niech sobie taki własnego start-upa założy, skoro taki mądry”

Świetny pomysł, doświadczony założyciel, perfekcyjny zespół – są start-up'y, które na tle innych zdają się błyszczeć. One prawdopodobnie nie będą mieć problemu ze znalezieniem inwestora, co więcej, będą w inwestorach przebierać. Bywa też, że pierwsza firma utalentowanego twórcy nie odniesie sukcesu, ale druga okaże się strzałem w dziesiątkę. Warto więc nie zniechęcać do siebie start-upowców. Oto krótki przewodnik po tym, co sprawia, że zaczynają zgrzytać zębami.

– Relacja z inwestorem bywa związkiem bliższym i gorszym niż małżeństwo – śmieje się w rozmowie z INN:Poland Przemek Kuśmierek, szef Migam.pl. – I jak w małżeństwie: wydaje mi się, że obie strony takiej relacji powinny się po prostu polubić.

– Jeżeli kogoś zniechęcają nieprzyjemne albo trudne rozmowy, to nie wiem, czy to dobry pomysł – zakładanie młodej firmy czy bycie przedsiębiorcą – mówi nam Bartłomiej Roszkowski, założyciel firm Nexto.pl i mFind.pl. – Konflikty międzyludzkie zdarzają się w każdym start-upie, w codziennej pracy nieraz będą spory z pracownikami czy inwestorami – dodaje. Innymi słowy, przedsiębiorca powinien być wojownikiem, najczęściej ma też świadomość, że z perspektywy funduszu inwestycyjnego jest petentem. Z drugiej strony, klasa i styl – albo ich brak – zawsze zostaną zapamiętane.

Im bardziej doświadczony przedsiębiorca, im więcej serca włożył w swoją firmę czy produkt – tym większa jego motywacja i emocjonalny związek z produktem. Najgorsze, co może go spotkać po długich tygodniach pracy nad swoim start-upem, to złośliwości albo lawina krytycznych uwag zblazowanego inwestora. Zdaniem Bartłomieja Roszkowskiego, ważne jest, żeby uwagi inwestora były merytoryczne. Wtedy, nawet jeżeli są podawane w merytorycznym tonie, są dla przedsiębiorcy względnie dobrym sygnałem. Gorzej, gdyby nie były na temat.

Generalnie, przedsiębiorca przedsiębiorcy nierówny: bywają tacy, którzy oczekują od inwestora niemalże zamówienia na konkretny produkt – a siebie widzą w charakterze wykonawcy. Na drugim biegunie są i tacy, którzy czują się tak związani ze swoim dziełem, że nie przyjmują do wiadomości uwag dotyczących potencjalnych modyfikacji. – Niech sobie taki inwestor własnego start-upa założy, skoro wie, co robić – uciął bezceremonialnie jeden z naszych rozmówców, zastrzegając anonimowość.

– Największym kłopotem w negocjacjach bywa przeciąganie etapu, na którym inwestor przymierza się do złożenia pierwszej propozycji inwestycyjnej – tak przynajmniej widzi to Bartłomiej Roszkowski. – Zamiast szybko ustalić warunki brzegowe, podpisać jakiś term-sheet i zmierzać w stronę umowy inwestycyjnej, inwestor mnoży spotkania i przeciąga rozmowy. Gdy takie negocjacje przeciągną się na ponad cztery miesiące, zaczyna to zniechęcać do ich kontynuowania. Po takim doświadczeniu wiadomo już zwykle, że nie lepiej będzie przy podpisywaniu umowy inwestycyjnej – w której tych rozmaitych dziwnych warunków, na których przedsiębiorca się nie zna, będzie dziesięć razy więcej – ucina.

„Naturalna kolej rzeczy” - mówi jednak o długim oczekiwaniu na decyzje inwestorów Kamil Stanuch, współtwórca Koala-Metrics, softwarehouse'u Sigmapoint czy aplikacji Nearbox. – W przypadku firmy, która otrzymała już finansowanie i szuka kolejnej rundy, może to być przemyślana strategia mająca na celu przeczekanie, aż spółka znajdzie się pod ścianą i przyjmie mniej korzystne warunki – podkreśla w rozmowie z INN:Poland.

– Wprawni inwestorzy unikają mówienia „nie” wprost, żeby przypadkiem nie zamknąć sobie furtki na przyszłość, jednak istnieje różnica między natychmiastowym „w chwili obecnej projekt nie wpisuje się w naszą strategię inwestycyjną, jednak bardzo chętnie wrócimy do rozmowy w przyszłości, a niejasną odpowiedzią – dodaje Stanuch.

Kolejna przeszkoda, z jaką zderzają się czasem start-upowcy, to blokada informacji. Bywa, że pytania o to, jak z kolei fundusz inwestycyjny jest przygotowany do współpracy z danym specjalistą, są zbywane milczeniem lub odpowiedzi są wymijające. Część start-upowców chciała by dokładniej poznać dossier inwestora, czasem porozmawiać z szefami firm, w które fundusz zainwestował wcześniej, sprawdzić, jak sobie teraz radzą i czy inwestor potrafi motywować start-up do większego wysiłku. Odmowa informacji na temat niewątpliwie kojarzy się źle, zwłaszcza jeżeli nie jest wiarygodnie uzasadniona.