Słodki smak porażki. CV pełne niepowodzeń nauczy cię wygrywać

18-letniego kontuzjowanego piłkarza pogoniły rezerwy warszawskiej Legii. W ocenie trenerów był za słaby, by grać w drużynie, która właśnie spadła do IV ligi. Warto o tym pamiętać dziś, kiedy mówi się o modelowo rozwijającej się karierze naszego najlepszego piłkarza. Ta historia bardzo mocno uświadamia każdemu z nas, że nawet tych, którzy są na szczycie, nie omijają porażki.

W świecie nauki porażka ma szczególne znaczenie. Profesor Johannes Haushofer pracuje na prestiżowym uniwersytecie Princeton. Opublikował niedawno niezwykły dokument, który zatytułował „CV of Failures”. W tym quasi-życiorysie uwzględnia wszystkie staże, na które się nie dostał, stopnie naukowe, których nie otrzymał, i granty, które mu przeszły koło nosa. Zrobił to, aby pokazać innym właściwą perspektywę, przywrócić zaburzoną równowagę pomiędzy prezentowanymi sukcesami – a porażkami, które musiał ponieść w drodze do sukcesu. W świecie, w którym celebruje się przede wszystkim zwycięstwa, przyznanie się do porażki bywa odbierane jako słabość. Kiedy jednak robi to ktoś ze światowego topu, pokazuje on wszystkim innym, że warto próbować.

– Widz na naszych spotkaniach może się przekonać, że biznes to nie tylko zwycięstwa, ale też porażki, z których się wychodzi. Prelegentami są ludzie, którzy wyciągnęli wnioski i kolejne projekty robią z sukcesami – opowiada Łojewski. – Pamiętam, jak napisał do mnie jeden z uczestników. Był po nieudanym projekcie, w który zainwestował rok ciężkiej pracy. Wyszedł z niego z przekonaniem, że się nie nadaje do biznesu, ale kiedy posłuchał innych, którzy podnieśli się po porażce, stwierdził, że warto znowu spróbować i uruchomił kolejną inicjatywę – kończy.
O tym, że ludzie chcą się uczyć na cudzych błędach, świadczy choćby rekordowa frekwencja podczas FuckUp Night w Gdyni w styczniu 2016 roku. Wykładów o porażce słuchało wtedy niemal 200 osób. Ale znacznie ciekawsze jest to, że Łojewskiemu nie brakuje prelegentów. Jedynym powodem odmowy ze strony zaproszonych mówców jest brak wolnego terminu w kalendarzu.

W Polsce uwielbiamy celebrować porażki: wciąż odgrzewamy archetyp bohatera, który poległ w romantycznym, choć beznadziejnym, boju. Z drugiej strony mocno staramy się podążać za amerykańskim wzorcem wiecznego sukcesu. Żyjemy w rozdarciu pomiędzy szarą melancholią wierzb szumiących, a śnieżnobiałym uśmiechem milionera. Często brak nam równowagi i zdrowego podejścia do niepowodzeń, które są – i będą – udziałem każdego z nas. Dopiero zaczynamy się oswajać z porażkami, przestajemy kojarzyć niepowodzenia ze stygmatem. Zamiast brać je personalnie, coraz częściej staramy się wyciągnąć właściwe wnioski i unikać popełnionych błędów. Jak mówił w wywiadzie dla INN:Poland znany z TEDx Ralph Talmont: „Polacy, nie bójcie się porażek”.