Kluczem do budowy baz pozaziemskich jest wykorzystanie materiałów dostępnych na miejscu. Umożliwić to chce polski zespół badaczy z Politechniki Wrocławskiej we współpracy ze spółką Four Point. Ich rozwiązanie pomoże zbudować księżycową bazę NASA.
Może w kosmos nie wyślemy murarzy i budowlańców, ale maszynę do cegieł już tak. Badacze z Politechniki Wrocławskiej i wrocławska spółka Four Point opracowali urządzenie do przesiewania oraz sortowania regolitu, czyli pyłu pokrywającego powierzchnię Księżyca.
W ten sposób nasz kraj dosłownie dołoży cegiełkę do zamieszkania kosmosu.
Separator regolitu pozwoli na odsianie drobnych ziaren księżycowej skały od większych kamieni, wykorzystując ich do produkcji cegieł. Licencję na to rozwiązanie wykupiła już amerykańska firma Astroport Space Technologies, opracowująca przygotowanie lądowiska na Księżycu, na zlecenie NASA.
Na Ziemi produkcja cegieł wykorzystuje lokalne warunki. Mamy dostęp do wody, powietrza, przy procesie korzystamy z grawitacji. Wrocławskie urządzenie ma funkcjonować w niskiej grawitacji Srebrnego Globu, a także zupełnie bez ciążenia, co umożliwi zastosowanie tej technologii np. na asteroidach.
Separator wykorzystuje siłę odśrodkową – bęben jest zintegrowany ze spiralą w środku, obracającą się z tą samą prędkością. Większe cząstki regolitu podróżują ze spiralą, a drobniejsze są wyrzucane przez niewielkie otwory w zbiorniku na zewnątrz.
Pozyskuje się w ten sposób surowiec do produkcji cegieł.
Astroport Space Technologies posiada już technologię Lunatron Bircklayer, która spiekając pył, ma kształtować płyty i cegły do konstrukcji na Księżycu. Firma planuje już pierwsze testy z użyciem materiału pozyskanego przez polski wynalazek.
Regolit, księżycowy pył, kryje sobie prawdziwe skarby. Dość, by rozpocząć nowy wyścig na Księżyc. Wrocławska technologia separacji pyłu może zostać użyta także do pozyskiwania innych surowców.
Wszystko tworzone jest pod myśl ISRU (In-Situ Resources Utilization), czyli maksymalnego wykorzystania materiałów na miejscu. Regolit to prawdziwa piaskownica zasobów. Te warstwy skały i pyłu są "obwąchiwane" przez coraz to kolejne łaziki wysyłane na Księżyc (bądź nie), a oprócz tego w zacienionych miejscach poszukuje się lodu.
Tym miała się zająć misja NASA o kryptonimie VIPER. Niestety, chociaż księżycowy łazik został zbudowany i testowany, misję anulowano z powodu rosnących kosztów i przyciętego budżetu agencji. Na styczeń 2025 roku wciąż zaplanowany jest eksperyment górnictwa lodowego. PRIME-1
Chiny również mają swoje misje poszukiwania wody, Chang'e-7 i 8, ich daty wyznaczone są na rok 2026 i 2028.
Do produkcji kosmicznego paliwa z regolitu kluczowy jest także hel-3, na Ziemi występujący w ilościach śladowych.
– Jest udowodnione, że znajduje się w pyle Księżycowym i jego szczątkowej atmosferze. Jeśli opanujemy technologię fuzji jądrowej hel-3 w połączeniu z deuterem będzie w stanie wygenerować dwukrotnie większą energię elektryczną niż w elektrowni jądrowej i węglowej. Co więcej, nie ma tutaj potrzeby podgrzewania wody czy budowania turbin, ponieważ ta energia jest bezpośrednio przekładana na energię elektryczną – tłumaczył w rozmowie z INNPoland Jarosław Juszkiewicz, dawny głos nawigacji Google i popularyzator nauki.
dr hab. inż. Damian Pietrusiak, prof. uczelni z Katedry Konstrukcji Badań Maszyn i Pojazdów na Wydziale Mechanicznym.
wpis na Politechnice Wrocławskiej