Niektórzy pracownicy mają możliwość, aby wydłużyć świąteczny wypoczynek. Od kwietnia można wziąć zwolnienie lub urlop opiekuńczy w szczególnych okolicznościach. Czas na skorzystanie z dodatkowego wolnego mija wraz z końcem roku.
26 kwietnia 2023 r. weszła w życie nowelizacja Kodeksu pracy. Przepisy wprowadziły nowy urlop, o czym nie każdy pamięta, a może się przydać w okresie świątecznym.
Pracownicy mają prawo zgłosić się po zwolnienie z pracy z powodu wystąpienia siły wyższej lub po urlop opiekuńczy. Termin skorzystania z dodatkowych dni wolnych mija wraz z końcem 2023 r.
Urlop z powodu siły wyższej przysługuje pracownikowi w wymiarze dwóch dni lub 16 godzin w danym roku kalendarzowym. Aby zgłosić się po te dodatkowe dni wolne, trzeba spełnić trzy warunki.
Po pierwsze, musi wystąpić siła wyższa. Po drugie, jak wskazuje portal pit.pl, muszą pojawić się pilne sprawy rodzinne, które są związane z wypadkiem lub chorobą. Po trzecie, z powodu tych okoliczności pojawiła się konieczność nagłej nieobecności w pracy.
Kodeks pracy nie wskazuje, w jaki sposób musimy zgłaszać chęć skorzystania z urlopu z powodu siły wyższej. Możemy to zrobić na papierze, mailowo lub podczas rozmowy telefonicznej. W trakcie tego urlopu pracownik pobiera połowę wynagrodzenia.
Natomiast urlop opiekuńczy przysługuje w wymiarze pięciu dni. Możemy się po niego zgłosić, jeśli musimy zapewnić opiekę lub wsparcie członkowi rodziny lub osobie, z którą mieszkamy. Pracownik otrzyma urlop opiekuńczy, pod warunkiem że pojawiły się poważne względy medyczne.
Wniosek w sprawie tego urlopu trzeba złożyć najpóźniej dzień przed jego rozpoczęciem. W dokumencie musimy wskazać imię i nazwisko osoby, która wymaga opieki. Nie trzeba ujawniać szczegółowych informacji o stanie zdrowia czy dołączać zaświadczenia lekarskiego. Jednak warto pamiętać, że za urlop opiekuńczy nie przysługuje wynagrodzenie.
W kontekście pracy warto też pamiętać, że wydatki przeznaczone na dojazd do zakładu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Przysługują one pracownikom niezależnie od tego, w jaki sposób dojeżdżają do miejsca zarobkowania.
Jak już informowaliśmy w INNPoland.pl, zgodnie z obecnie obowiązującymi regulacjami (art. 22 ust. 2 ustawy PIT) pracownik, który mieszka w miejscowości, w której znajduje się zakład pracy, ma prawo do pomniejszenia przychodów uzyskanych z pracy o 250 zł miesięcznie, czyli maksymalnie 3000 zł za cały rok podatkowy.
Z kolei jeśli dojeżdżamy do pracy z innej miejscowości, to możemy odliczyć 300 zł miesięcznie. Daje to 3600 zł w ciągu całego roku.
Jeśli osoba dojeżdżająca do pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej wydała na dojazd więcej, niż wynoszą koszty określone kwotowo w ustawie PIT, wówczas może w rozliczeniu rocznym – zamiast kosztów kwotowych – uwzględnić faktycznie poniesione wydatki.
W takiej sytuacji potrzebne będą imienne bilety okresowe. Warto jednak pamiętać, że przepisy nie przewidują możliwości odliczenia kosztów powyżej limitów w przypadku wydatków na paliwo.